Over praten op een of andere oprechte manier. Er is op zijn minst één
Manier, laten we het daar maar bij houden. Zonneklaar. Laten we zeggen,
De zon gaat onder. Ik wil niet opscheppen of zo, maar dat is nogal
Indrukwekkend deze zonsondergang. Ik bedoel, we kijken er
Recht tegenaan, een tropisch eiland glinstert aan de horizon en ik zeg je:
Kijk daar nou toch eens. En dat doe je. En ik vraag je dit: Heb je ooit een
Indrukwekkendere zonsondergang gezien? Natuurlijk heb je dat niet,
Ik ook niet. Wat overblijft is een oneindige muggenzifterij,
Nou ja – één mug: we proberen zélf uit de stront te blijven. Wij zijn de diersoort
Met het beste juridische inzicht van de hele schepping. Je hebt
Het recht om te zwijgen tenzij we je overreden. In beide gevallen,
Word je waarschijnlijk overreden door een dronken chauffeur in Ecuador,
Nog steeds voortvluchtig. Ik zei je toch dat jasjes weer in de mode kwamen
En de volgende oorlog zou wel eens om water kunnen zijn. Luister, luister--
Deze keer heb je een kans, net als de vorige keer.
Claudia Grinnell
(vertaling uit het Engels: Willem Minderhout 18-10-2004)
Claudia Grinnell, geboren en getogen in Duitsland woont in Louisiana en doceert aan de Universiteit van Louisiana in Monroe. Zij schreef: Conditions Horizontal (Missing Consonant Press, 2001) en publiceerde gedichten in tijdschriften als Exquisite Corpse, New Orleans Review, Mudlark, and Minnesota Review. In 2000 kreeg zij de Southern Women Writers Emerging Poets Award.
Bovenstaand gedicht verscheen in Logos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten