De Stem
Veilig in de betovering van het woud
Lag ik en bekeek het dovend licht.
Zwak in de bleke hoge eenzaamheid
Door regen gewassen en door de nacht gesluierd.
'k Zag zilver en blauw en groen
en de donkere bossen werden duisterder nog
en vogels zwegen en de vrede groeide
en een diepe rust bekroop de heuvel
en er was geen zuchtje wind
En ik wist
dat dit het uur van het weten was
en de nacht en de bossen en jij
waren aanééngesmeed en ik zou spoedig
in de stilte de verborgen sleutel vinden
van al wat mij ooit verward en gepijnigd had -
waarom jij jij was en de nacht zo zoet
en de bossen waren een deel van mijn hart
En daar wachtte ik en hield de adem in
alleen; en langzaam groeide de heilige boom,
de boom die ik liefhad, samen met mij
één in het uur van het weten
nacht en de bossen en jij -
En plotseling
brak de hel los in mijn bos,
het kabaal van een dwaas in geveinsd gevaar
vallend en lachend in blinde gang
van stompzinnige voeten en een ruisende jurk,
en een stem die de eenzaamheid ontwijdde
de betovering werd verbroken, de sleutel werd me ontzegd
en eindeloos ratelde jouw schelle stem naast me
vrolijk de ene stomme opmerking na de andere
Jij kwam en kwaakte aan mijn zijde in het bos.
je zei: "het uitzicht is hier erg goed"
je zei: " 't Is fijn om eventjes alleen te zijn"
en "wat worden de dagen al weer lang", zei jij.
Jij zei: "mooi hè, die zonsondergang?"
Mijn God! Ik wou - Ik wou dat je dood was!
Lag ik en bekeek het dovend licht.
Zwak in de bleke hoge eenzaamheid
Door regen gewassen en door de nacht gesluierd.
'k Zag zilver en blauw en groen
en de donkere bossen werden duisterder nog
en vogels zwegen en de vrede groeide
en een diepe rust bekroop de heuvel
en er was geen zuchtje wind
En ik wist
dat dit het uur van het weten was
en de nacht en de bossen en jij
waren aanééngesmeed en ik zou spoedig
in de stilte de verborgen sleutel vinden
van al wat mij ooit verward en gepijnigd had -
waarom jij jij was en de nacht zo zoet
en de bossen waren een deel van mijn hart
En daar wachtte ik en hield de adem in
alleen; en langzaam groeide de heilige boom,
de boom die ik liefhad, samen met mij
één in het uur van het weten
nacht en de bossen en jij -
En plotseling
brak de hel los in mijn bos,
het kabaal van een dwaas in geveinsd gevaar
vallend en lachend in blinde gang
van stompzinnige voeten en een ruisende jurk,
en een stem die de eenzaamheid ontwijdde
de betovering werd verbroken, de sleutel werd me ontzegd
en eindeloos ratelde jouw schelle stem naast me
vrolijk de ene stomme opmerking na de andere
Jij kwam en kwaakte aan mijn zijde in het bos.
je zei: "het uitzicht is hier erg goed"
je zei: " 't Is fijn om eventjes alleen te zijn"
en "wat worden de dagen al weer lang", zei jij.
Jij zei: "mooi hè, die zonsondergang?"
Mijn God! Ik wou - Ik wou dat je dood was!
Vertaling uit het Engels: Willem Minderhout 20-11-2003)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten