een half-genezene strompelt: in de dag zo hel
waar met blanke handen de jasmijn hem wenkt.
Met een diepe zucht stapt hij over de drempel,
hij wankelt tastend voort: Golf na golf zo fel
is het de onstuimige lente die hem bijna verzengt.
Ik volg je als je trouwste toegewijde.
Ik voel je gestalte door deze weide
voor mijn uitgestrekte handen gaan.
Ik volg je, zoals uit een koortsig leiden
bange kinderen gaan naar vrolijke meiden,
die ze sussen omdat ze hun angst verstaan.
Ik volg je. Waar ook jouw hart mij voert
vraag ik niet. Ik volg je en ik ben geroerd
hoe alle bloemen van je jurk de zoom...
Ik volg je ook als de laatste deur ons beloert,
ik volg je ook uit de laatste droom...
Rainer Maria Rilke
(vertaling uit het Duits: Willem Minderhout, 24-01-2004)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten