dinsdag 8 mei 2012

Vrouwenlijf ... (Cuerpo de Mujer)

Vrouwenlijf ... 

Vrouwenlijf, blanke heuvels, blanke dijen
In jouw overgave lijk je op de wereld
Mijn wilde boerenlijf ondermijnt je
En laat het kind uit de bodem van de aarde springen.

Ik ging alleen, als een tunnel. De vogeltjes vluchtten van me weg
En de nacht drong in zijn volle zwaarte tot mij door.
Om te overleven smeed ik je tot een wapen,
Tot een pijl voor mijn boog, een steen voor mijn slinger.

Maar het uur der wrake heeft geslagen, en ik houd van jou.
Je lichaam van huid, van mos, van gretige en stevige room.
Ah, de kruiken van je borsten! Ah, je dromerige ogen!
Ah, de rozen van je liefdesheuvel! Ah, je stem, langzaam en droevig.

Lijf van mijn vrouw, ik eis dat je bevallig bent.
Mijn dorst, mijn grenzeloze begeerte, mijn richtingloze gang.
Donkere beddingen waar de dorst eeuwig stroomt
En waar de vermoeidheid stroomt, en de pijn, de eindeloze pijn.


Pablo Neruda 
Cuerpo de mujer ..., Uit: Veinte poemas de amor y una canción desesperada
(Vertaling uit het Spaans, Willem Minderhout en Sofia Velasco, 17-07-2004)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten