woensdag 22 december 2010

Op naar 2 maart: Statenverkiezingen!

Ik heb dit blog schromelijk verwaarloosd. Ik gebruik het eigenlijk alleen voor stukjes die niet geschikt zijn voor De Leunstoel en te lang zijn voor Twitter of Facebook.

Nu ik me voor de PvdA kandidaat heb gesteld voor de Provinciale Staten van Zuid-Holand wordt het hoog tijd dat er enige lijn in dit blog komt. Ik neem me daarom voor om hier regelmatig berichten over de campagne te posten.

De campagne zal de komende maanden losbarsten en zal voornamelijk een landelijk karakter hebben. De leden van de Provinciale Staten kiezen immers de leden van de Eerste Kamer. Ik vind het van groot belang voor de toekomst van het land dat de huidige 'gedoog-coalitie' van CDA, VVD en PVV geen meerderheid krijgt in de Eerste Kamer. Het gaat deze verkiezingen dus werkelijk ergens over!

Maar ook de Provinciale Staten zelf zijn natuurlijk op zich al belangrijk genoeg om naar de stembus te gaan. Mensen die zich mijn inzet in de Haagse Gemeenteraad herinneren, weten dat ik ook in de Staten van me zal laten horen. Als we minstens elf zetels halen, uiteraard.

Stem daarom op 2 maart in Zuid-Holland PvdA, lijst 3.

En stemt u op nummer elf, dan stemt u op mijzelf.

maandag 11 oktober 2010

Alexander Hijstek over 'De Zaak Brink versus Smit'

Enige tijd geleden plaatste ik een artikel van Yves Gijrath over de zaak 'Nina Brink versus Eric Smit' uit het Parool in een vlaag van Nina-fobie op 'De Willem'. Het was op dat moment nergens anders digitaal verkrijgbaar. Alexander Hijstek stuurde onderstaande reactie. Audiatur et altera pars.

Beste heer Minderhout,

Ik las het artikel over persvrijheid op uw blog en voelde mijn vingers - met alle respect - een klein beetje gaan jeuken.

Wat mij enigszins tegenstaat is dat in het artikel twee zaken door elkaar worden gehaald. Het onvermogen in de rechtsstaat om kleine particulieren te beschermen tegen 'legale over-procedering' (mijn vriendin houdt zich hier overigens veel mee bezig in haar studie Rechtsfilosofie te Leiden "De rechtvaardigheid van Recht") en het vermogen van Mevrouw Brink-Storms. Aanvullend: haar vermogen om gebruik te maken van die legitieme procedure.

Ik vind het als lezer niet helemaal chic om iets zo maatschappelijk en groot, te koppelen aan het individuele geval van mevrouw Brink, en deze constant door elkaar heen te slingeren, daarmee de suggestie wekkende alsof (louter) haar gedrag onrechtvaardig is, terwijl het hier een legale procedure betreft waar zij op advies van advocaten gebruik van maakt.

Dat doet zij om een boek tegen te houden, waar zij niet om gevraagd heeft en op geen enkele wijze medewerking aan heeft verleend over haar privéleven en bijbehorende contacten. En het lijkt mij aannemelijk dat er ook in dit geval twee kanten zijn aan elk verhaal. Echter, gedwongen te worden om je verhaal te vertellen omdat het eenzijdig wordt samengevat en/of sensationeel wordt aangedikt ter stimulering van de verkoop van een boek is - zo lijkt mij evident - geen wenselijke ontwikkeling voor wie dan ook. Ook mijn emoties zouden in soortgelijke gevallen hoog oplopen denk ik...

Wat passages als deze te maken hebben met het beoogde doel van de schrijver blijft mij bovendien geheel onduidelijk:
"Nina Brink en Pieter Storms (...) moeten beseffen dat je de wereld niet kunt besturen vanuit een Falcon 2000 (een privévliegtuigje van 25 miljoen euro), dat de onthutsende gelddrang van bankiers, beheerders van investeringsfondsen en hun volgers symboliseert."

en/of

"Voor mijn werk vertoef ik regelmatig in Rusland. Als je daar hinder van het kritische journaille ondervindt, schakel je een huurmoordenaar in, koop je de rechter om of laat je een vriendenclub van Tsjetsjeense rebellen een auto opblazen."

Tevens is er volgens het Openbaar Ministerie nooit reden geweest tot strafvervolging van Mw. Brink persoonlijk, en heeft WOL (en ABN AMRO) slechts civiele procedures verloren die te maken hadden met ongecorrigeerde beeldvorming. Als schrijver inderdaad de rechtvaardigheid een ode wil brengen dat had hij er chic aan gedaan om dit te noemen in plaats te refereren aan de Russische maffia en terroristen in een poging elke beeldvorming van de persoon Brink negatief te beinvloeden ... "Het is een glorieus feit dat Eric als journalist"? ..De auteur kan duidelijk ook veel liever zijn :-)

Aldus misschien ter overdenking... Maar goed, ik houd gewoon ook wel van een beetje debat. :-)

Met hartelijke groet,

AlexanderHijstek

Onderzoeker Tilly: Alafisme vormt geen bedreiging voor de staatsveiligheid.



Officiële Carnavalsverenigingen en prinsen Carnaval in Nederland roepen niet op tot geweld. Ze keuren dat af. Ook streven ze geen verplichte aanwezigheid bij Carnavalsvieringen in Nederland na. Alafisten die met geweld deelname aan het Carnaval willen afdwingen,opereren buiten deze organisaties. Dat blijkt uit het vrijdag gepubliceerde onderzoek Alafisme in Nederland van het Instituut voor Zuid-Nederlandse Studies van de Universiteit van Amsterdam.

Volgens de onderzoekers is het Alafisme voor een belangrijk deel "een ‘gewone’ hedonistische beweging op katholieke grondslag". De aanhangers hebben "een stupide en eenzijdig’" wereldbeeld. "Gelovigen bestrijden de Nederlandse samenleving echter niet actief, maar zijn eerder op zoek naar een plaats binnen de samenleving waarin zij volgens de Alafistische leer kunnen slempen en hossen."

Belangrijke centra van het Alafisme in Nederland zijn onder meer de bisdommen Brabant en Limburg. De bestuurders van Alafistische organisaties hebben weinig contact met andere bisdommen. Alafisme is een zeer hedonistische stroming binnen de RK-kerk. De aanhangers ervan proberen zoveel mogelijk op hun eigen wijze van het leven te genieten. Ter bestrijding van de onvermijdelijke katers geloven zij heilig in de kracht van de biecht.

donderdag 7 oktober 2010

Ronald Plasterk verzorgt derde Bart Tromp-lezing

(We zijn druk bezig met een mooie website voor de Bart Tromp-stichting. Deze zal tijdens de Bart Tromplezing in gebruik worden genomen. Dat is echter wat laat voor de aankondiging, vandaar dat ik hem hier post.

Derde Bart Tromplezing 2010

Locatie: Rode Hoed, Amsterdam
Vrijdag 5 november 2010, 19.00 uur kassa open, 20.00 uur aanvang

Ronald Plasterk over Cultuurpolitiek


Wat is de rol van sociaal-democratische cultuurpolitiek in de samenleving van nu? Is er een weg tussen het klassieke paternalisme van de SDAP en het cultuurrelativisme, ontstaan in de sixties? En wat is de rol van de staat daarbij?

Cultuurpolitiek was een thema dat Bart Tromp (1944-2007) na aan het hart lag. In de Derde Bart Tromp-lezing zal voormalig cultuurminister Ronald Plasterk zijn voetspoor volgen en zich over bovenstaande vragen buigen.

De Bart Tromp-lezing werd in 2008 in het leven geroepen door de Stichting Bart Tromp en het Nederlands Gesprek Centrum, ter nagedachtenis van deze grote, dwarse denker.

Organisatie:
Nederlands Gesprek Centrum in samenwerking met de Bart Tromp Stichting en de Internationale School voor Wijsbegeerte.

Kaarten reserveren:
033-4650700 of stuur een email naar: reserveringen@isvw.nl
(u kunt zich dus aanmelden via de ISVW, de bijeenkomst vindt plaats in De Rode Hoed in Amsterdam)
Kosten:
€ 9,- / aan de deur € 10,-
€ 6,- / aan de deur € 7,- (studenten)

maandag 4 oktober 2010

Spinoza over vrijheid - 340 jaar geleden

'In deze voortreffelijke stad (Amsterdam) immers leven alle mogelijke mensen van iedere natie en geloofsrichting met de grootste eendracht samen (...). En geen enkel geloof is zo gehaat, dat zijn aanhangers niet onder de bescherming staan van het openbaar gezag der magistraten, mits ze niemand schade berokkenen, een ieder het zijne geven en eerzaam leven.'

Spinoza (1670), Theologisch-politiek tractaat.

woensdag 21 juli 2010

Yves Gijrath: Steun martelaar Eric Smit!

Deze ingezonden brief stond op woensdag 21 juli 2010 in Het Parool. Om een of andere reden is hij echter nergens online te vinden. Dan maar op 'De Willem'. De persvrijheid/vrijheid van meningsuiting staat op het spel en dat lijkt me belangrijk genoeg.

Willem


Journalisten moeten de waarheid kunnen blijven opschrijven, zonder angst kapot te worden geprocedeerd.

Ergens in februari 2009 plofte een vuistdikke envelop op de deurmat bij journalist Eric Smit. Afzender was Nina Brink, haar toenmalige postbode was advocaat Jurjen Pen. Op zich kon Smit, de auteur van Nina, de onweerstaanbare opkomst van een powerlady, weten dat de publicatie van dit boek niet zonder een zuchtje van zijn protagonist voorbij zou gaan. Nina is inmiddels veel gewend, maar lastige kritiek blijft nu eenmaal een beetje pijn doen. Zeker als die pijn wordt teweeggebracht door Eric Smit. Oké, hij is niet het braafste jongetje van de klas, maar het is een glorieus feit dat Eric als journalist altijd op zoek is naar de waarheid hij is waarschijnlijk één van de laatsten der journalistieke Mohikanen.

Als voormalig adjunct van bijtertje Quote heeft Smit door de jaren heen onophoudelijk geschopt tegen de schenen van zichzelf verrijkende zakenlieden. Wie deze achtergrond kent, zag uit naar de feiten die hij ging onthullen toen hij zijn pijlen van nieuwsgierigheid en vasthoudendheid richtte op één van Nederlands spraakmakendste zakenvrouwen van de afgelopen decennia.

Het anekdotische boek, uitgegeven door Prometheus, geeft een scherp en feitelijk beeld van mevrouw Brink. Persoonlijk begrijp ik niet zo goed waar zij en haar kompaan Pieter Storms zich druk om maken. Nina is geen Moeder Teresa en zakendoen aan de top is nu eenmaal een meedogenloze activiteit. Dat zij in het verleden nogal bruusk haar doelen heeft willen realiseren, is inherent aan de huidige cultuur van ondernemen in de westerse wereld nee, waar ter wereld dan ook. Nina heeft niet de rozenkrans gebeden in de hoop dat haar vele miljoenen ten deel zouden vallen: zij is een icoon van het zakendoen op het scherp van de snede.

Financieel is zij er in elk geval niet minder van geworden. En ja, er zijn ook partijen zoals de grootbanken, de Zwitserse familie Sandoz en vooral ondernemer Dik Wessels die garen hebben gesponnen bij de beursintroductie van World Online. Nee, we praten hier niet over paters en nonnetjes: het zijn allemaal keiharde types met een roestvrijstalen dadendrang. En ja, er zijn duizenden particulieren die hun zuurverdiende spaarcentjes hebben zien verdampen. Het is zeker relevant te achterhalen wie schuldig is geweest aan het debacle van World Online. En het is vooral relevant te constateren dat er veel gezinnen zijn geweest die hier veel verdriet en persoonlijk leed door hebben gekend.  

Nina Brink en Pieter Storms, die het tot voor kort op televisie opnam voor 'de kleine man die vermorzeld werd door het grote geld', moeten beseffen dat je de wereld niet kunt besturen vanuit een Falcon 2000 (een privévliegtuigje van 25 miljoen euro), dat de onthutsende gelddrang van bankiers, beheerders van investeringsfondsen en hun volgers symboliseert. Ze hebben met een vork schrijvende urenschrijvers als mr. Paul Russell ingehuurd om Eric Smit de mond te snoeren.

Voor mijn werk vertoef ik regelmatig in Rusland. Als je daar hinder van het kritische journaille ondervindt, schakel je een huurmoordenaar in, koop je de rechter om of laat je een vriendenclub van Tsjetsjeense rebellen een auto opblazen.

Daarom vind ik de zaak-Smit/Brink meer dan een stukje op de voorpagina van Het Parool: het gaat om de grondslagen van de rechtsstaat. Het is meer dan de strijd van David tegen Goliath: het gaat erom of journalisten bij het schrijven van een stuk zich afvragen of hun stuk consequenties gaat krijgen voor persoon en gezin.

De angst voor mastodonten zoals Brink, die met gemak ieder individu kapot kan procederen, zou in de toekomst kunnen betekenen dat de 'waarheid' onder het tapijt blijft kleven. Zonder enig waardeoordeel uit te spreken over de inhoudelijke kant van het boek (nogmaals, ik zie niet wat Brink en Storms nu zo erg vinden), kan ik begrijpen dat Smits zich opgejaagd voelt.

Nina Brink duldt geen tegenspraak en is tot alles bereid. Daarbij past zij immer de tactiek van de verschroeide aarde toe. En er zijn altijd hijgerige advocaten te vinden die het verschroeien met wat extra brandstof willen versnellen. Haar waarheid is de enige waarheid. Nee, Brink is geen heks. Maar ze beschikt niet over enige mate van zelfreflectie of zelfkritiek. Doorprocederen tot de tegenstander ademloos en munitieloos is, luidt haar motto en Storms is het nieuwe soldaatje dat ze de loopgraven kan insturen.

Ik denk niet dat Smit bij publicatie enig idee had van de omvang van het martelaarschap dat Brink voor hem in petto had. Maar de retoriek en de vernietigingsdrang van het liefdespaar hebben inmiddels zulke absurdistische vormen aangenomen dat we allang voorbij de kolder van een perverse klucht zijn.

Smits collega's mogen niet stilzwijgend toekijken. In Nederland hebben we helaas een prehistorisch rechtssysteem, waarin het leggen van beslagen net zo eenvoudig is als het kopen van een ijsje. Het gedrag van Brink is ook een gevaarlijke metafoor voor de vele duizenden 'schone' ondernemers in ons land, wier daden gelijkgesteld kunnen worden aan die van haar. Brink is een extreme uitzondering, een zeldzaam voorbeeld van een 'succesvolle' ondernemer die een spoor van ellende lijkt te hebben getrokken en toch de dans ontsprong. Daarom vind ik dat Eric Smit gesteund moet worden, teneinde uitdroging te voorkomen.

Ik zal één dezer dagen een fatsoenlijke donatie op de rekening van de stichting Muckraker overmaken. Deze stichting valt niet onder de beslagen en zal Smit helpen een eerlijke procedure te voeren zonder dat hij hoeft te buigen voor het kapitalistische geweld van Nederlands lieflijkste paar. Het rekeningnummer van deze stichting is 78.49.32.972, Triodos Zeist onder vermelding van 'Help Smit de zomer en winter door'.

Elke gift hoe klein ook is van belang als we allen vinden dat de vrijheid van meningsuiting gevrijwaard moet blijven van angstgevoelens en megaclaims. Zeker in het huidige tijdsbeeld is dat belangrijker dan ooit. Beter nog is dat Nina en Pieter Eric Smit met rust laten. Ze beseffen nog niet wat het voor hun imago betekent als ze Smit echt op de knieën krijgen. Denken ze dat het volk hen dan op handen zal dragen?

Yves Gijrath

De auteur is directeur van de Gijrath Media Groep.

Superjan heeft het artikel ingescand: http://yfrog.com/bhvlrcj

vrijdag 25 juni 2010

Bob Ostertag in Studio LOOS!

summer 2010
LOOS FOUNDATION
Concepts in new music.
Composition, improvisation and new technologies in sound & image.
NEWS

HIGHLY RECOMMENDED !!!



Studio LOOS presents



Sunday June 27, 2010



Lecture/concert by



BOB OSTERTAG (USA) – new music guru, writer and specialist in interactive music



Bob Ostertag

Composer, performer, historian, instrument builder, journalist, activist, kayak instructor, Bob Ostertag's work cannot easily be summarized or pigeon-holed. He has published 21 CDs of music, two movies, two DVDs, and three books. His writings on contemporary politics have been published on every continent and in many languages. Electronic instruments of his own design are at the cutting edge of both music and video performance technology. He has performed at music, film, and multi-media festivals around the globe. His radically diverse collaborators include the Kronos Quartet, avant garder John Zorn, heavy metal star Mike Patton, jazz great Anthony Braxton, dyke punk rocker Lynn Breedlove, drag diva Justin Bond, Quebecois film maker Pierre Hubert, and others. He is rumored to have connections to the shadowy media guerrilla group The Yes Men. In March 2006 Ostertag made all of his recordings to which he owns the rights available as free digital downloads under a Creative Commons license. He is currently Professor of Technocultural Studies and Music at the University of California at Davis. More at http://bobostertag.com



Venue: Studio LOOS
Address: Constant Rebecqueplein 20B, Den Haag, Netherlands

Doors open: 15:30

Concert: 16:00

Entrance: 5 euros, Students: 3 euro



www.loosfoundation.com

visit the LOOS FOUNDATION and STUDIO LOOS Agenda
CONTACT + BOOKINGS LOOS FOUNDATION
Rotterdamsestraat 71
2586 GH The Hague
T/F: +31 (0)70 350 60 09
E: info@loosfoundation.com

For more information, please visit the LOOS website: www.loosfoundation.com

woensdag 2 juni 2010

Vogelwijk Energiek krijgt Groen Lintje van Groen Links Den Haag

De jaarlijkse uitreiking van het Groene Lintje door GroenLinks Den Haag vindt dit jaar plaats op zaterdag 5 juni. De ontvanger is het bestuur van de stichting Vogelwijk Energiek. Phlip Boswinkel, Ed van Dijk, Paul Lohmann, Willem Minderhout en Udo Roberti.

Dankzij dit project is de windmolen bij het Zuiderstrand na twee jaar stilstand opnieuw in gebruik genomen. Vierhonderd huishoudens kunnen daarmee van energie worden voorzien. Heleen Weening zal het lintje opspelden om 14.00 uur, bij de windmolen.

Zie ook:
Website GroenLinks Den Haag

dinsdag 1 juni 2010

DONDERDAG 3 JUNI POLITIEK DEBAT OP DE HAAGSE HOGESCHOOL

DONDERDAG 3 JUNI POLITIEK DEBAT OP DE HAAGSE HOGESCHOOL
Wat doet de politiek voor jou?!
Den Haag, 1 juni 2010
Op 3 juni 2010 organiseert studentenvereniging Dynamica, in samenwerking met de Haagse Hogeschool en studentenvereniging Mashriq een politiek debat waar vertegenwoordigers van de landelijke politieke partijen de verbale strijd met elkaar en met studenten/jongeren aangaan.

De thema’s Onderwijs en Economie staan tijdens het debat centraal. Het wordt een paneldiscussie tussen sprekers van de landelijke politieke partijen, waarbij het publiek - vooral studenten - vragen kan stellen.
Er zijn nog veel zwevende keizers en met name jongeren blijken last-minute hun keuze te maken of gaan helemaal niet naar de stembus.

Het debat vindt plaats in de aula van de Haagse Hogeschool
De inloop is om 18.30 en om 19.00 start de paneldiscussie.

De politieke partijen die deel zullen nemen aan het debat zijn: Christen Unie ( Jonathan van der Geer), PvdA (Gülhan Akdemir), SP (Hans van Leeuwen), D66 (Kees Verhoeven), Groenlinks (Niels van den Berge) en VVD.

woensdag 19 mei 2010

Nieuwe historische haven open op 22 mei


Bombarie aan het Zieken met slagwerkgroep Percossa

De nieuwe historische haven aan het Zieken wordt zaterdag 22 mei om 11.00 uur officieel geopend door de wethouder Rabin Baldewsingh (Leefbaarheid) en initiatiefnemer Willem Minderhout. Speciaal voor de opening van de haven verzorgt de slagwerkgroep Percossa een spetterend optreden vanaf het water. Vanuit het Westland komt een met kruidenplantjes gevulde authentieke Westlander (platbodem) aangevaren, die zal aanmeren in de nieuwe haven.

Ontwerp historische haven

De historische schepen kunnen aanmeren aan een 150 meter lange drijvende steiger. De steiger ligt los van de kademuur en samen met een hoog toegangshek naast de Spuibrug moet dit ongewenst bezoek voorkomen. Het ontwerp van de haven gaat prima samen met de aanwezige groene trambaan op de achtergrond. Ook de veiligheid van bezoekers is geborgd. De verwachting is dat de haven een bijdrage zal leveren aan het versterken van de economische en toeristische structuur van de Stationsbuurt. Het historische karakter van de buurt komt nog beter tot zijn recht doordat de schepen straks de aanblik op de oude gevels van het Zieken zullen gaan versterken. De Stichting de Ooievaart, de huidige beheerder van de passantenhaven aan de Bierkade gaat ook de nieuwe haven beheren.

Het Spuigat Uit

De komst van de historische haven is het gevolg van het initiatiefvoorstel ‘Het Spuigat uit’ dat is ingediend door raadslid Willem Minderhout. Dankzij de haven wordt de Haagse Binnenstad nog aantrekkelijker voor bezoekers, bewoners en gebruikers van de grachten.

Programma opening historische haven aan het Zieken:

11.00 uur – 11.15 uur ontvangst, havenkantoor, Bierkade 18b in Den Haag

11.15 uur – 11.20 uur koers naar de nieuwe haven

11.25 uur – 11.35 uur toespraken

11.35 uur – 11.40 uur haven wordt geopend onder begeleiding van slagwerkgroep Percossa

11.40 uur – 12.30 uur napraten en einde

dinsdag 18 mei 2010

Steun de lokale omroep!

Als bestuur van Discus hebben we deze brief aan de Gemeenteraad gestuurd:


Onderwerp: Toekomst Lokale Omroep

Geachte Raadsleden,

De laatste weken verschijnen veel publicaties in de media over voortbestaan van de lokale omroep Den Haag FM en Den Haag TV.

Een aantal van u heeft zich al op een of andere manier uitgesproken over de ontstane situatie, waarbij ook de positie van de Stichting Stadsomroep aan de orde werd gesteld.
Wij, als bestuur van Radio Discus, gebruiker van het FM kanaal 92.0, beschikken helaas niet over voldoende informatie om uitspraken te doen over de situatie bij collega’s.

Waar wij wel een uitspraak over kunnen doen, is de positie van de onafhankelijke producenten die - in samenwerking met de lokale omroep - hun producten aan de Hagenaars met veel succes via radio en televisie aanbieden.
Dit aspect is tot op dit moment onvoldoende belicht en wij vragen daarom dringend uw aandacht hiervoor.

Als organisatie zijn wij al ruim veertien jaar actief met radioprogramma’s via Den Haag FM en sinds twee jaar met televisie, speciaal gericht op het stadsdeel Escamp, namelijk het Escampjournaal via Den Haag TV.

Indien u besluit, om welke reden ook, om Stadsomroep Den Haag niet de helpende hand te bieden, dan verdwijnen ook de onafhankelijke producenten uit de ether en van de televisie.
Voor de Haagse burger een ongewenste situatie.

Wij verzoeken u dan ook dringend om het belang van een lokale omroep te steunen, zoals ook verwoord in de uitstekende Nota Lokaal Verbinden, en op deze wijze ook de sociale cohesie in de stad te bevorderen.

Het bestuur van Radio Discus,
J. Schouten
C. M. Dijkstra
W. Bianchi
H. Beijer
R. Samadhan
W. Minderhout

zaterdag 15 mei 2010

ONE MINUTE OF FAME BIJ DEN HAAG FM/TV

Den Haag, 15 mei 2010

(De website van de Stadsomroep ligt er - om een mij onbekende reden - uit. Ik zet dit persbericht daarom maar op De Willem.)

Den Haag, 15 mei 2010

ONE MINUTE OF FAME BIJ DEN HAAG FM/TV

Door slechte commerciële resultaten is het voortbestaan van de Haagse Stadsomroep in gevaar. De omroep heeft de gemeente om steun in deze tijd gevraagd zodat kan worden gezocht naar langdurige oplossingen. Aanstaande maandag 17 mei wordt vlak voor het Haagse stadhuis aandacht en steun gevraagd voor de moeilijke financiële situatie waarin zij is beland.

Dit gebeurt door een publieksvriendelijke actie: de publieke omroep van alle Hagenaars geeft iedere Hagenaar de mogelijkheid van 'one minute of fame'. Simpelweg door plaats te nemen voor de Den Haag TV camera of Den Haag FM microfoon wordt elke Hagenaar even beroemd.
De beelden zijn een dag later op Den Haag TV te zien en ook de geluidsopnames zijn dan te horen op Den Haag FM.

Bovendien zijn twee Den Haag FM-coryfeeën op een ludieke manier te bewonderen. Onder het motto 'hoeven zij straks hun bed niet meer uit te komen?' zullen oer-Hagenees Henk Bres en de populaire presentator Justin Verkijk gezamenlijk in een bed gaan liggen. Komische Haagse taferelen gegarandeerd.

Stadsomroep Den Haag is verantwoordelijk voor het ‘100% Haagse’ station Den Haag FM 92.0, Den Haag TV, het radiostation voor jongeren FunX en Den Haag Totaal 106.8.

donderdag 15 april 2010

Wat is nu eigenlijk die Leunstoel?

Dit interview met Frits Hoorweg, hoofdredacteur van De Leunstoel verscheen op zondag 21 augustus 2005 in 'De Rauie Regah'. Omdat De Leunstoel vandaag een pagina op Facebook heeft geopend plaats ik deze herdruk in 'De Willem'.

Zolang het echt iets ánders is en ik het leuk vind, ga ik door.
Frits Hoorweg over ‘De Leunstoel’

Frits Hoorweg is, samen met Theo Capel, de geestelijk vader van ‘De Leunstoel’, hét internettijdschrift voor rustige mensen. Tot voor kort was dit tijdschrift, waar ikzelf ook sinds enige tijd bij betrokken ben geraakt, alleen voor abonnees toegankelijk. Nu kan echter iedere internetter gratis meegenieten en dat vond ik een mooie aanleiding voor een vraaggesprek.
Als ik Frits ontmoet ziet hij er fris en monter uit. Hij heeft de laatste tijd wat te kampen gehad met hartproblemen, maar dat is hem gelukkig niet aan te zien. Hoewel ikzelf al zo’n half jaar stukjes lever voor De Leunstoel en nu zelfs al gepromoveerd ben tot ‘vaste medewerker’, is dit pas de tweede keer dat ik Frits in levenden lijve ontmoet en de eerste keer dat ik in de gelegenheid ben om te vragen wat die Leunstoel nu eigenlijk is.


Bij de doop van De Leunstoel, zo’n twee jaar geleden, ontving ik daarvan op raadselachtige wijze een bericht. Toen ik een kijkje ging nemen trof ik een nogal uniek en mooi vormgegeven elektronisch tijdschrift aan. Ik vond het interessant en leuk, maar ik begreep absoluut niet wat het idee erachter nu eigenlijk was. Kun je dat toelichten?

Theo Capel en ik waren op het idee gekomen om een weekblad te maken, dat alleen via Internet te verkrijgen zou zijn. We hadden de ambitie om een soort ‘zaterdagbijlage’ te maken, maar dan één die we zelf leuk en interessant vonden. Mijn ideaal was het om iets als ‘The Spectator’ te maken. Dat is een tamelijk conservatief blad, maar wat me aanspreekt is de redactionele formule. De medewerkers bepalen waar ze over schrijven. Redactionele criteria zijn, naast stilistische kwaliteit, betrokkenheid en passie.

Had je ervaring met het maken van tijdschriften?

In mijn studententijd was ik redacteur van het blaadje van Unitas in Wageningen. Dat eindigde nog met een flinke rel omdat iemand, niet ik, op de wikkel van een blaadje dat naar een abonnee in de VS werd gestuurd ‘Johnson, moordenaar’ had geschreven. Kan je nagaan, hoe lang geleden dat alweer is. Daarover ontstond zo’n commotie dat de hele redactie is afgetreden. Ik heb dat gedoe toen geamuseerd aangezien en geleerd dat politiek niets voor mij is. Al die kouwe drukte!

Ik ging liever schaken. Dat was altijd mijn grote passie en dat resulteerde ook in een blaadje. Samen met Wim Andriessen begon ik eind jaren zestig het ‘Schaakbulletin’. We hadden het geluk dat er op dat moment een hele generatie jonge honden de schaakwereld bestormde, die mee wilde werken. Hans Ree, Hans Böhm en Jan Timman, natuurlijk. Ook schrijvende schakers, of schakende schrijvers als Max Pam en Tim Krabbé en de oude rot Jan Hein Donner schreven erin.

Werd dat veel gelezen?

Het bleef lange tijd een wat marginaal blad. We hadden enorme moeite om boven de 800 abonnees uit te komen, maar toen dat eenmaal gelukt was ging het crescendo. Na mijn tijd is het blad in het Engels voortgezet als ‘New in Chess’. Dat is een gerenommeerde uitgave!

Deed Theo Capel daar ook aan mee?

Nee, dat is een ander verhaal. Ik ken Theo al lang, maar niet zo lang. Ik ontmoette hem in mijn ambtenarentijd, toen wij vanuit verschillende Ministeries aan het Onderwijsvoorrangsbeleid werkten. Het klikte meteen tussen ons. Theo schreef in die tijd al detectives en hij recenseerde thrillers en detectives voor de Haagse Post. Hij kreeg hele stapels recensie-exemplaren binnen, maar het overgrote deel bleef natuurlijk liggen. Hij wilde daar iets mee doen en toen is hij ‘Thrillers&Detectives‘ begonnen.

Was dat een succes?

Ik vond het zelf een prachtig blad, maar ook hier worstelden we met die ‘800 abonnee-grens’. Het was op den duur niet meer vol te houden. Het was wél een leuke tijd. Veel van de huidige Leunstoel-auteurs - Katharina Kouwenhoven en Hans Knegtmans, bijvoorbeeld - stammen uit die periode.

En toen kwam De Leunstoel … Vergde dat veel voorbereiding?

Eigenlijk niet. Toen Theo en ik onze ideeën een beetje op een rijtje hadden, hebben we een website laten bouwen. Vervolgens zijn we onder vrienden en kennissen auteurs en lezers gaan werven.

Je maakt een blad voor ‘rustige mensen’. Wat zijn dat en hoe bereik je die?

Goede vraag! Ik zal je eerst even een anekdote vertellen. Een jaar of zo geleden zagen we in de statistieken ineens een enorme piek. We hadden geen idee waarom we ineens zoveel bezoek kregen. Later bleek dat De Leunstoel genoemd was door Michiel Bikker Caarten in een column op Business News Radio. In die column zei hij dat alles aan De Leunstoel volkomen fout was: het verkeerde medium, de verkeerde doelgroep en de verkeerde boodschap. Toch was hij bijzonder lovend over de site. Dat vind ik nu leuk! Proberen om tegen de klippen op iets te realiseren dat eigenlijk niet kán

Maar wat zijn nu die ‘rustige mensen’?

Dat is ironisch bedoeld. We streven een wat afstandelijk blad na, dat zich niets aantrekt van de waan van de dag.

Is dat gelukt?

Ik vind van wel, al blijft het natuurlijk een constante inspanning om kopij te krijgen. We hebben een vrij strakke rubrieksindeling gemaakt en het is iedere keer een worsteling om die allemaal weer te vullen. Ik neem dat nu niet meer zo nauw. Als we een keer niets hebben - of twee stukjes - voor een rubriek, dan moet dat maar zo. Je moet die indeling niet teveel als een keurslijf beschouwen.

Het belangrijkste is dat de medewerkers enthousiast blijven en dat over weten te dragen. Als jij iets over Apollinaire schrijft, dan kan je natuurlijk denken: ‘Wie in Nederland interesseert zich in hemelsnaam voor Apollinaire?’. Maar het gaat niet om het onderwerp! Het artikel moet op zichzelf interessant en liefst ook nog een beetje tegendraads zijn. Ook mensen die nooit koken, of knutselen moeten onze kook- en knutselrubriek leuk vinden om te lezen.

Het mooiste voorbeeld van een tegendraads en verrassend Leunstoelstuk vind ik een verhaal van Katharina Kouwenhoven over de ‘Amsterdamse School’. (Opgenomen in deze Reiger, WM) Die architecten zijn stuk voor stuk heilig verklaard, maar zij vertelt doodleuk dat ze in zo’n woning gewoond heeft en dat ze het verschrikkelijk vond. Als klap op de vuurpijl wijt ze dat bovendien aan het feit dat haar huis door een vrouwelijke architect ontworpen was!

Je hebt je adviespraktijk ondergebracht in hetzelfde pand als Henk Kool en mijn Amsterdamse collega PvdA-webmaster, Marcel Duyvestijn, werkt mee aan De Leunstoel, Carlo van Praag schreef een stuk in het laatste jaarboek voor het democratisch socialisme. Is er een PvdA-connectie?

Niet anders dan wat je net noemt, behalve dan natuurlijk dat mijn vrouw Cobi lid is van de PvdA. Ikzelf houd me niet zo bezig met politiek. Cobi attendeert me altijd op leuke stukken in de Rauie Regah. Ik herinner me dat we ontzettend gelachen hebben om jouw stuk over mannenbesnijdenis. Ik ben toen op het idee gekomen om je te vragen om af en toe iets te schrijven.

O zit dat zo! Waar zo'n besnijdenis al niet toe kan leiden! En Marcel Duyvestijn?

Dat is weer een heel ander verhaal. Theo Capel’s zoon werkt in Amsterdam voor de D66-fractie. Die heeft ons getipt dat die Marcel van de PvdA wel leuke stukjes kon schrijven. Volkomen toeval dus.

Met ‘De Leunstoel’ hebben jullie die ‘800-abonneegrens’ ook niet weten te bereiken. Is dat een teleurstelling?

Aanvankelijk hoopten we zoveel abonnees te trekken dat we de kosten van de website eruit zouden halen en zelfs de auteurs nog een kleine vergoeding zouden kunnen uitbetalen. Dat is, in ieder geval met een abonnementensysteem, tot nog toe niet gelukt. De kosten zijn veel hoger dan de baten. We betalen nu alleen – uit eigen zak - een kleine vergoeding voor de tekenaars.

Dat kun je niet eeuwig volhouden.

Nee, we hopen op adverteerders en donaties. Er gloort enige hoop want ik heb nu een sponsor gevonden: M&I Kompas. Om interessant te zijn voor adverteerders, of om donaties te verkrijgen, moeten natuurlijk wel de bezoekcijfers drastisch omhoog. Ik hoop om meerdere redenen dat dát lukt, want ook onze schrijvers willen toch vooral gelezen worden. Ik hoop dat jouw kreet: ‘Lees naast de Reiger de Leunstoel en lees uw Reiger naast uw Leunstoel’ dan ook zal aanslaan. Een interview als dit kan daar hopelijk toe bijdragen.

Ik weet uit ervaring hoeveel tijd er in zo’n hobby gaat zitten. Houd je dat vol?

Het vreet inderdaad tijd en vergt een ijzeren discipline. Voordeel van Internet is wel dat het productieproces vrij eenvoudig is. Als ik nog denk hoe ik vroeger zat te priegelen met schaar en lijmpot. Al die schaakdiagrammen! Rampzalig!

Zo’n blad beginnen is leuk, maar wanneer houd je er weer mee op?

Hier spreekt de hoofdredactie van de Rauie Regah, denk ik. Wat is je eigen antwoord?

Het is inderdaad een vraag die ik mezelf vaak stel. Ik denk dat ik doorga zolang er abonnees zijn en ik het zelf leuk vind om te lezen.

Precies, dat laatste vooral! Als ik op een dag denk ‘als dit in de krant stond zou ik het niet lezen’, dan houd ik er mee op. Zolang het echt iets ánders is en ik het leuk vind, ga ik door.

Willem Minderhout

dinsdag 13 april 2010

Alsnog 25 bomen uit geliefd oerduinbos in Den Haag

Dit stukje stond gisteren in het AD/HC naar aanleiding van het antwoord op mijn schriftelijke vragen.

DEN HAAG - De kettingzaag dreigt toch langer te gaan ronken in het Haagse Wijndaelerplantsoen, een plek waar veel om te doen is geweest.
Alsnog 25 bomen uit geliefd oerduinbos in Den Haag


Vervoersmaatschappij HTM wil aan de rand van dit oude oerduinbos bij Meer en Bos een trafohuisje neerzetten. Daarvoor moeten vijfentwintig bomen worden gekapt. Dat antwoordt het Haags college op schriftelijke vragen die het voormalige PvdA-raadslid Willem Minderhout had gesteld. Het transformatieonderstation is nodig om de sneltrams van Randstadrail te laten rijden. De HTM heeft in 2006 al onderzocht wat de beste plek is voor zo'n station. Het Wijndaelerplantsoen kwam er toen uit als minst ingrijpende variant voor de openbare ruimte. De bouwvergunning werd al in 2007 verleend. De kapvergunning moet nog worden aangevraagd. De mogelijke kap is opmerkelijk. De bewoners, politiek en Woonzorg Nederland hebben de afgelopen twee jaar een harde strijd gevoerd rond het Wijndaelerplantsoen. Woonzorg Nederland wilde honderden bomen kappen voor de bouw van 198 appartementen.
Onder aanvoering van tv-persoonlijkheid Wim de Bie kwamen de bewoners in het geweer tegen dit voornemen. Wethouder Norder (PvdA, bouwen en wonen) bleek gevoelig voor het protest en besloot het bouwplan te verkleinen. Iedereen was blij, want nu hoefden er maar een kleine 130 bomen om. Naar nu blijkt kunnen daar toch nog eens vijfentwintig bomen bij opgeteld worden. Minderhout vindt het vreemd dat het college zo weinig ruchtbaarheid heeft gegeven aan de bouw in een groenstrook die zo in de belangstelling staat.
Het stadsbestuur antwoordt dat de procedures voor het station al klaar waren, voordat de commotie over de nieuwbouw losbarstte.
De wethouder gaat met HTM overleggen of het station misschien toch op een andere plek gebouwd kan worden.

AD/HC 12 april 2010

zondag 4 april 2010

Max' eerste speelfilm

Bij het zoeken in mijn fotoarchief stuitte ik ineens op dit filmpje uit juli 2008. Zoon Max had waarschijnlijk een heel scenario in zijn hoofd, maar Jeannette vond dat hij nu maar eens naar bed moest.

Het filmpje was volledig aan mijn aandacht ontsnapt. Ik vind het een klein kunstwerk! ;-)

Posted by Picasa

vrijdag 26 maart 2010

Conferentie over Armoede en Sociale Uitsluiting

Vrijdag 26 Maart, aula Haagse Hogeschool

10.30

Inloop

10.45

Welkomstwoord Hassnae Bouazza, Willem Minderhout en Cor Snijders

11.00

Vincent Smit, lector Grootstedelijke Ontwikkelingen HHS, Hapert de stedelijke emancipatiemachine?

11.30

Plenaire discussie o.l.v. Hassnae Bouazza

11.45

Marnix Eysink Smeets, docent Politieacademie – Sociale uitsluiting en randgroepgedrag, preventie en repressie.

12.15

Plenaire discussie o.l.v. Hassnae Bouazza

12.30

Lunch

13.30

Jetta Klijnsma, voormalig staatsecretaris Sociale Zaken en Werkgelegenheid – Hoe kan de overheid armoede en sociale uitsluiting tegengaan.

Mw. Klijnsma houdt een korte inleiding en wil daarna, ondersteund door Hassnae, van gedachten wisselen met de studenten.

14.15

Mohammed Benzakour en Fouad el Hadj discussiëren onder leiding van Hassnae Bouazza met elkaar en met de zaal over sociale uitsluiting van Marokkanen in Nederland.

15.15

Afsluiting door Hassnae Bouazza, Willem Minderhout en Cor Snijders

15.30

Einde

woensdag 24 maart 2010

‘Rooie Jaap’, stadsmarinier in Escamp

Ik heb een zwak voor dwarse mensen. Dat geldt zeker voor Herschel van der Padt van de Stichting Samenlevingsopbouw Solidair (SSOS) in het stadsdeel Escamp. SSOS steekt met een kleine vrijwilligersorganisatie de allerarmsten uit dat stadsdeel de helpende hand toe.

Herschel vond dat de Gemeente dit initiatief ook wel een beetje zou kunnen steunen. Bij de PvdA verwachtte hij zeker gehoor te krijgen. Hij plaatste regelmatig reacties op de Haagse PvdA-website onder het pseudoniem ‘Rooie Jaap’ waaruit die verwachtingen overduidelijk naar voren kwamen. Op een of andere manier lukte dat niet zo goed. Ik deed regelmatig navraag bij onze woordvoerder over wat er nu precies aan de hand. Die stelde me keer op keer gerust. Ze waren in gesprek. Het duurde even, maar het zou goed komen.


Niet dus. De reacties van ‘Rooie Jaap’ werden steeds baloriger. Aangezien ik me in die tijd verantwoordelijk voelde voor ‘orde en netheid’ op de site heb ik hem op een gegeven moment door middel van een ‘IP-block’ zelfs de mogelijkheid om te reageren ontnomen.

Ondertussen bracht ik wel af en toe – na periodes van ‘grote schoonmaak’- overbodig geworden spullen naar SSOS. Ik gaf het alleen maar af, want ik had geen zin om ‘buiten mijn portefeuille’ het Gemeenteraadslid uit te hangen.

Ik heb een zwak voor dwarse mensen. Dat geldt zeker ook voor Henny Heijmans, medewerker van het Tweede Kamerlid Roos Vermeij. Toen Henny een jaar of wat geleden naar Amsterdam verhuisde had ze een heleboel spullen over. Ze vroeg me aan wie ze die het beste zou kunnen geven. ‘Aan de SSOS’, suggereerde ik. Dat was een schot in de roos. Henny was op slag volledig in de ban van Herschels SSOS.

Vandaag had Henny weer een afspraak met Herschel gemaakt. Ze wilde het geld dat ze had gekregen als medewerker van een stemlokaal in natura aan de SSOS aanbieden. Roos en een tweetal andere fractiemedewerkers, Jeffrey de Neef en Liesbeth Coenen, moesten mee. En ik ook! Als Henny dat zegt, dan kun je niet weigeren, dus vandaag gingen we met zijn vijven in de auto van Roos naar Sterrenoord, waar SSOS gevestigd is.


Eerst gingen we nog naar de Albert Heijn in de Ambachtsgaarde, waar een flinke boodschappenkar tot de nok toe gevuld werd.

Bij de SSOS werden we hartelijk ontvangen door Herschel en zijn medewerkers. Twee van hen vertelden vol vuur over al het werk dat de SSOS verzet. Het bleken MBO-stagiaires te zijn. Supermeiden, die vertelden door te willen gaan naar het HBO. Ik heb uiteraard direct propaganda gemaakt voor mijn opleiding aan de HHS, maar ik ben bang dat ze andere plannen hebben.






Herschel vertelde honderduit over alle activiteiten van zijn stichting. Ze delen voedselpakketten uit aan mensen die geen cent te makken hebben, geven lessen in de Nederlndse taal, vangen zwerfjongeren op etc. Ze zijn er dag en nacht mee bezig. De Gemeente Den Haag biedt hen daarbij geen enkele steun, maar ondertussen stuurt een professionele instelling als ‘Mooi Escamp’ hun probleemgevallen wel naar hem door. Frustrerend!

Roos en ik zullen eens zien aan wat voor touwtjes we kunnen trekken om hier verandering in te brengen. Henny Heymans´ ogen begonnen vervaarlijk te flikkeren, dus die zal vast ook nog wat gaan ondernemen. En als die wat in haar kop heeft …





Herschel vertelde dat hij vroeger marinier was geweest. Van dit soort stadsmariniers kunnen er wat mij betreft nooit te veel zijn!

Zie ook de website van SSOS en SSOS op Buurtlink TV







zondag 21 maart 2010

Zon, zee en zure bommen
















Mooie stad achter de duinen
















Het Zuiderstrand met in de verte 'onze' windmolen















Drieteenstrandlopertjes


















Zure bommen eten bij de Juttershut




Drieteenstrandlopertjes op film

Weijermannianen in Den Haag



Sinds enige tijd ben ik - min of meer gedwongen door mijn vriendin Gerrie Wisse, Neerlandica te Middelburg - 'vriend' van een merkwaardig gezelschap liefhebbers van de achttiende eeuw in het algemeen en de opmerkelijk schrijver Jacob Campo Weijerman in het bijzonder: de Jacob Campo Weijermanstichting.

De stichting houdt zijn jaarlijks 'Grondvergadering' bij voorkeur in de Haagse Gevangenpoort, de plek waar Weijerman, veroordeeld voor chantage, zijn laatste jaren in gevangenschap doorbracht. De Gevangenpoort wordt echter opgeknapt, maar gelukkig konden we in het Haags Historisch Museum terecht.

Wim Knoops, die binnenkort hoopt te promoveren op 'Gouda in 1787' hield een inleiding over De Goudse betrokkenheid bij het Burgerleger van Mappa in augustus-september 1787. De Delftenaar Mappa leidde een Patriottisch legertje dat door Zuid-Holland trok om het Orangistisch verzet te breken. Simon Schama schrift over dit leger in Patriots and Liberators 'very little is known abouor either the social composition or the specific ideological complexion of mappa's troops'. Hier probeert Knoops, althans voor de Goudse schutters, een antwoord op te geven.

Hierna volgden nog een tweetal lezingen voor de echte 'Campisten' over 't Oog in het Zeil 1 en 2. De eerste is waarschijnlijk (op zijn minst gedeeltelijk) van Weijerman zelf. Jan Fuchs ontdekte dat veel van de verhalen in 't Oog aan Engelse bronnen is ontleend en vaardig vertaald en bewerkt is. Het tweede Oog heeft niets met Weijerman te maken. Rietje van Vliet legde dit satirische tijdschrift - het lijkt wel geïnspireerd door Laurence Sterne - op de snijtafel.

Het was mijn tweede bezoek aan dit genootschap, maar zeker niet mijn laatste!

Daarna naar De Posthoorn!



















Conferentie over Armoede en Sociale Uitsluiting op Haagse Hogeschool


Ik weet niet of het veel mensen is opgevallen, maar 2010 is uitgeroepen tot 'Europees Jaar van de bestrijding van armoede en sociale uitsluiting'. De Academie voor Bestuur, Recht en Veiligheid van de Haagse Hogeschool heeft dit aangegrepen om twee debatdagen aan dat thema te wijden.
Vrijdag 19 maart vond de eerste bijeenkomst plaats in de aula van de Haagse Hogeschool.

Er werden, na een inleiding door Academiedirecteur Tim van Tongeren, twee inleidingen over dit onderwerp gegeven door Ruben Gowricharn en Baukje Prins. Hassnae Bouazza presenteerde de bijeenkomst en leidde de discussie.

Ruben Gowricharn, hoogleraar in Tilburg, lichtte de etnische component van sociale uitsluiting toe. Hij toonde aan dat het leden van etnische minderheden nog steeds niet goed lukt om door te dringen tot de maatschappelijke instituties.


Baukje concentreerde zich op sekse en sociale uitsluiting. Haar voorbeelden van de Franse beweging onder Noord-Afrikaanse vrouwen - Ni Putes, Ni Soumises (hoeren, noch slavinnen) - schetsten een indrukwekkend beeld van de moeilijke weg van vrouwen tussen persoonlijke emancipatie en groepssolidariteit

Hassnae Bouazza ontpopte zich als een geboren 'spreekstalmeesteres'. Helaas kwam de discussie nog niet echt van de grond. Dat zal hopelijk volgende week anders zijn bij het vervolg. De studenten hebben dan zelf een onderwerp voorbereid, dus de inleiders van die dag - Jetta Klijnsma, Mohammed Benzakour, Vincent Smit en Fouad el Haji - zullen hopelijk het vuur na aan de schenen gelegd worden!





zaterdag 20 maart 2010

Uit de oude doos: Het duizenddingendoekje.

Speciaal voor Marcel Duivesteijn , één van de meest liefdevolle leden van de PvdA die ik ken, een bericht uit de oude doos. Het verscheen op 31 augustus 2005 in de Rauie Regah. Volgens mij is het nog steeds bijzonder actueel.

Textiele werkvormen

"Hier lees ik overigens wel degelijk een mening van u, geschreven in samenwerking met Seher en Mulkia. Nog wel een mening die rechtstreeks tegen de mening van Bart Tromp ingaat. En u heeft net in De Leunstoel beweerd dat de weledel zeer geleerde heer B.A.G.M. Tromp het altijd 'grotendeels bij het rechte eind heeft'. U bent het nog wel met hem oneens over de 'hoofddoekjeskwestie'. Volgens mij dacht u daar tot voor kort precies zo over als de heer Tromp. U stond toch ook achter de aanbevelingen van de Franse Commissie Stasi om hoofddoekjes in publieke instellingen te verbieden?" "Klopt! Noem het voortschrijdend inzicht, Willem. Ik vind hoofddoekjes nog steeds niet leuk, maar een heleboel vrouwen die er onder zitten wel, of op zijn minst niet vervelend. Ik vind visjes achter op auto's ook stom, maar dat betekent niet per definitie dat die chauffeurs ook stom zijn. Er is zo ontzettend veel dat ik stom vind - waar heb ik dat meel nu weer gelaten? - maar dat van mij niet verboden hoeft te worden. Het is het dilemma van 'de oude communist' in 'Sneeuw' van Orhan Pamuk. Moet je in de verlichting geloven, of in de wil van het volk? Ondanks dat Pamuk's 'oude communist' van mening is dat 'de onderdrukten tot op het stompzinnige af ongelijk hebben', kiest hij de kant van 'het volk'." "Maar 'het volk' hier wil die doekjes juist in meerderheid niet!" "En democratie is dat de meerderheid de minderheid in alle redelijkheid de ruimte geeft. Het is hier Turkije niet!"

"Hadden jullie dat stukkie overigens niet geschreven op verzoek van het protestants christelijke dagblad Trouw? Wanneer komt het erin?" "Het komt er niet in, Willem. Ze vonden onze mening niet duidelijk genoeg. Mijn leven is één grote aaneenschakeling van teleurstellingen. Probeer je eens een keer genuanceerd te zijn ..." "Was u tijdens het schrijven al met meel aan het experimenteren?" "Zeer zeker niet!"

Hoofddoek: liever ‘schikken en plooien’ dan verbieden.

Geschreven op verzoek van Trouw. Niet verschenen.

Er blijkt, volgens een onderzoek van het blad Binnenlands Bestuur, een nieuwe kloof tussen burger en bestuur te zijn ontstaan. De meeste bestuurders achten het aanvaardbaar dat vrouwen in publieke functies een hoofddoek dragen, een meerderheid van de bevolking is het daar niet mee eens. Wij, Haagse leden van de PvdA, juichen het toe dat over dit soort onderwerpen gediscussieerd wordt, maar waarschuwen voor makkelijke oplossingen voor al te eenzijdig gedefineerde problemen. Een categorisch verbod op de hoofddoek is erger dan de kwaal. Wederzijds geven en nemen, het oer-Nederlandse ‘plooien en schikken’, biedt waarschijnlijk betere perspectieven.

De PvdA worstelt in ‘de hoofddoek-kwestie’ met haar zelfbeeld. Zij is enerzijds een seculiere en cultureel vrijzinnige partij, maar aan de andere kant een partij die sociale emancipatie van groepen met een achterstand ter harte gaat. Die groepen hebben in Nederland momenteel echter deels een (sterk) religieus gefundeerde identiteit. God verdween uit Jorwerd, maar Allah vestigde zich in Den Haag.

Een verbod op godsdienstige uitingen in publieke functies vanuit seculiere overwegingen lijkt vanzelfsprekend. Kijk naar Frankrijk, waar dit sinds kort, en vooral Turkije waar dit al bijna een eeuw bij wet is vastgelegd. Dit botst echter wel met de vrijzinnige culturele overtuiging dat mensen zoveel mogelijk zelf mogen bepalen wat ze doen. ‘Wees jezelf, kleed je net als ons’, is een paradoxale oproep. Het is de toetssteen van tolerantie als je verschijnselen tolereert, waar je eigenlijk moeite mee hebt.

Het zou eenvoudig zijn als de hoofddoek simpelweg een onderdrukkingsinstrument was, waarvan de draagsters graag bevrijd zouden willen worden. Die functie kan het óók hebben en het is alleszins begrijpelijk dat vrouwen die mede om die reden een land als Iran ontvlucht zijn het als zodanig ervaren. De commissie Stasi heeft bovendien aangetoond dat in Frankrijk dwang één van de redenen is dat Moslima’s in Frankrijk hun hoofd bedekken en dat zal in Nederland ongetwijfeld ook een rol spelen.

In ieder geval moeten Moslima’s in Nederland van het recht gebruik kunnen maken om géén hoofddoek te dragen. Er zijn schrijnende gevallen bekend van scholen waar Moslim-leerlingen hun groepsgenoten min of meer dwingen om ook tot het dragen van een hoofddoek over te gaan. Dit verschijnsel doet zich echter, voor zover wij weten, niet voor onder Moslims in publieke functies. Mocht dit wel zo zijn, dan ligt hier een mooie nieuwe taak voor vertrouwenspersonen seksuele intimidatie.

Er is echter een – groeiende - groep jonge en goed opgeleide Moslima’s, die vrijwillig een hoofddoek draagt. Natuurlijk is die vrijwilligheid relatief. Zo’n besluit komt altijd tot stand in een sociale context, maar hoeft, net als het besluit om een piercing, of een tatoeage te nemen, geen gevolg te zijn van dwang. De betekenis van de hoofddoek is dan ook niet eenduidig. Het kan zowel als een uiting van groepssolidariteit, als van individualisme gedragen worden. Zowel uit traditie en gewoonte, als uit modeoverwegingen. Zowel als een puberaal protest tegen ‘de maatschappij’, als een uiting van conformisme. Als een mogelijkheid om het huis te verlaten en een teken van onderworpenheid, maar ook als teken van onafhankelijkheid en trots. En dan heeft hij uiteraard ook nog een religieuze betekenis in diverse gradaties en schakeringen. De hoofddoek is een ‘duizend-dingen-doekje’.

Om de vraag of je dit kunt verbieden voor vrouwen, die een carrière bij, in dit geval, de publieke sector ambiëren te kunnen beantwoorden spelen twee vragen een rol: is het praktisch mogelijk en helpt het tegen het ondervonden probleem?

Het lijkt namelijk eenvoudig om een hoofddoek te verbieden met de Frans-Turkse formule: ‘geen religieuze symbolen bij de overheid’. Maar welke prijs wil je daarvoor betalen? Zelfs in de autoritaire Turkse cultuur is dat steeds moeilijker te handhaven, laat staan in het egalitaire en gedogende Nederland.

Bovendien: als er echt sprake zou zijn van dwang, waarom moet dat dan uitsluitend worden uitgevochten over de ruggen van de slachtoffers? Als we consequent zijn, zou ook de baard eraan moeten geloven. Mag een snor dan wel? (U moet eens weten hoeveel politieke en religieuze betekenissen een Turkse snor kan hebben!) Mag een niet-Moslim ambtenaar dan wel een baard, of alleen buiten werktijd?

En welk doel wordt nu eigenlijk nagestreefd? De ongemakkelijke gevoelens van de autochtone burger wegnemen, of zorgdragen voor acceptatie van en participatie door Moslimvrouwen in onze samenleving? Wij menen dat dat tweede het doel dient te zijn.

Een categorisch verbod van de hoofddoek zal volgens ons juist niet tot meer wederzijds begrip leiden. Het scherpt (latente) tegenstellingen aan en bevestigt het gevoel van veel kansrijke Moslima’s dat ze er eigenlijk niet bijhoren. De door ons geschetste meerduidigheid van de betekenis van de hoofddoek kan beter als een aangrijpingspunt voor toenadering gezien worden: er zit wel degelijk een individu onder die doek. Zeer kort door de bocht geformuleerd: als iedere hoofddoekdraagster alleen maar wordt aangezien als een potentiële zelfmoordterrorist, of een halve slavin, bevordert dat de kans op onderling begrip niet.

Moet dan ‘alles maar kunnen’? Nee en dat zal ook niet gebeuren op grond van de ongeschreven codes in onze samenleving. Iemand die een carrière in een publieke functie nastreeft zal zich daaraan aanpassen, want het bevordert de kansen op aanname en promotie niet bepaald als je al te zeer afwijkt van de norm. Zo is het vanzelfsprekend dat een ambtenaar met een Niqaab het niet ver zal schoppen. Heeft iemand ooit een Islamitische mannelijke ambtenaar met een Djellaba en een lange baard gezien?

Het kan nodig zijn om dit soort impliciete kledingcodes te expliciteren om vrouwen die aangenomen worden in Chanel, maar aan het werk willen in Chador de voet dwars te zetten. Zo zijn er vast nog wel wat maatregelen denkbaar, die alleszins redelijk zijn. Wie inschikkelijkheid toont, mag ook inschikkelijkheid verwachten.

Vóór alles moet echter altijd worden nagedacht of maatregelen het nagestreefde doel dienen en praktisch uitvoerbaar zijn en zelf geen ‘artikelen des geloofs’ vormen, die een wederzijdse toenadering in de weg staan.

Als PvdA-leden zien wij daarom vooralsnog geen reden om terug te komen op de stelling in het rapport ‘Integratie en immigratie - Aan het werk!’ van de Commissie Patijn: “De grens moet daar liggen waar het dragen van een hoofddoek belemmerend werkt voor het functioneren in het werk of op andere plaatsen in de samenleving.” Die grens is vaag en mist de ‘lekkere duidelijkheid’ van het ‘rauw lusten van hoofddoekjes’ enerzijds en het ‘alles moet kunnen’ anderzijds.
Om de emancipatie van allochtone vrouwen te stimuleren is economische onafhankelijkheid echter van veel groter belang dan een symboolstrijd over hoofdbedekking. Gewoon werken is "de manier" voor emancipatie van deze vrouwen. Het categorisch verbieden van hoofddoekjes kan er toe leiden dat een deel van deze vrouwen niet (meer) wil werken in door autochtonen gedomineerde sectoren als de overheid. De vrouwen die een hoofddoek móeten dragen worden hier zelfs extra door geïsoleerd waardoor de kans dat ze voor zichzelf opkomen nog kleiner wordt.

Die conclusie is misschien weinig radikaal en onmodieus, maar een middel om het duizend-dingen-doekje, laat staan de mogelijk sociaal onwenselijke gedachten die daaronder leven, weg te toveren is iets voor de sprookjes van duizend-en-één nacht. Voor een doeltreffende aanpak zien wij geen alternatief dan aan te knopen bij een mooie Nederlandse traditie die geknipt lijkt voor de aanpak van de hoofddoek: schikken en plooien.

Mulki Hassan Mohamed (met hoofddoekje), Willem Minderhout (zonder baard), Seher Akyol (zonder hoofddoekje), Haagse PvdA-leden.

woensdag 17 maart 2010

Een leuk aandenken.



Tijdens de laatste echte Raadsvergadering van de vorige periode liep er een geheimzinnig dame door de raadzaal, gewapend met een pen en een tekenblok. Ik dacht eerst dat ze bij de mensen van 'De Illusie' hoorde, die op de tribune zaten om medewerking van de Gemeente bij hun herhuisvesting te vragen. Ik wilde me niet zonder meer uit laten tekenen, dus ik besloot terug te fotograferen.




Frank Poppe wordt begluurd door mysterieuze dame met potlood.



Jos de Jong en Saskia Mulder en de geheimzinnige tekendame.

De ontknoping volgde op de afscheidsbijeenkomst van de 'oude' Raad. De dame bleek de kunstenares Pia Sprong te zijn geweest. Zij had ons allemaal verwerkt in een tekening van de Raadzaal. Alle Raadsleden kregen een exemplaar.

Gisteren heb ik mijn laatste spullen, waaronder deze tekening, uit de fractiekamer gehaald en had ik eindelijk de tijd om hem goed te bekijken. Ik vind hem erg mooi geworden.



Een mooi aandenken!



Zo zien ik en Frank Poppe eruit, 'vereeuwigd' door Pia Sprong

dinsdag 16 maart 2010

Gecensureerd blog van Marcello: 'Wilders in de Raad'.


De bekende Haagse kunstenaar Marcello was gevraagd om een column te schrijven voor Den Haag Direct. Zijn kritische column over Wilders en zijn aanhang werd echter door de redactie van deze website 'voor en door Hagenaars en Hagenezen' geweigerd. Zelfs de bijbehorende illustratie werd als mogelijk 'beledigend' ervaren!

Omdat 'De Willem' pal staat voor de vrijheid van meningsuiting - zij het met in achtneming van zekere fatsoensnormen - krijgt Marcello hier de ruimte om zijn column te publiceren. Lees en oordeel zelf: wat is hier nou mis mee?
...............................................................................Belasting?
'Wilders in de Raad'.

Geert Wilders toch in gemeenteraad Den Haag, koppen vrijwel alle nieuwssites en kranten. Dit nieuws is voor sommige mensen goed nieuws en voor sommige mensen slecht nieuws. Voor mij persoonlijk is het slecht nieuws want ik kan me absoluut niet vinden in de standpunten van de PVV. Ik ben namenlijk links, gelukkig kan je daar (nu nog) gewoon voor uitkomen in Nederland. Ik ben het over het algemeen oneens met vele rechtse standpunten en al helemaal met PVV standpunten als belasting op hoofddoekjes of zelfs een verbod op het dragen hiervan. Ik zal echter de PVV-ers niet beledigen. Ik zal hun partijnaam PVV niet als een kleine jongen als Partij Voor Viezerikken uitleggen. Ik zal ook niet roepen dat er voor Fritsma alleen maar schoonmaakwerk is. Ik zal ze geen tuig in de gemeenteraad noemen. Ik wil ze niet laten schuimbekken en zal ze niet beledigen om hun uiterlijk, hoewel dit laatste niet zo moeilijk is. Ik vergelijk ze niet met ratten of ander ongedierte. Ik noem ze ook geen hufters met een fout oorlogsverleden. En ze vergelijken met de SS is voor mij al helemaal ondenkbaar...

In een minuut of tien vond ik onderstaande reacties van PVV-aanhangers op het internet, ik ben maar gestopt met zoeken...

De gevonden reacties:

- Henrie: "Top Geert, pak ze!"

- Dromer: "Had Jeltje er op gerekend dat zij als Partij v.d. Allochtonen een vrijbrief te hebben enz."

- Boris Blagirof: "Jetje Nieuwenhove moet haar plaats gewezen worden, en dit is alleen in huize Rode Ochtendgloren, waar zij als keukenhulp goede diensten kan verrichten.

- Steffie: "Het tuig heeft de straat al overgenomen, zitten in de gemeenteraad en in de regering"

- Ed Z: "Geen rimboe achtige pest-regels"

- Willem: "Halsema, Pechtold, en vele andere hebben er voor gezorgd, dat islamieten en nederlandse vijfde-colonners Wilders naar 't leven staan."

- Change: "Onnavolgbare strateeg laat ze schuimbekken en in paniek naar stokken zoeken."

- JF Eshaa: "Gecondoleerd Jeltje van Nieuwenhoven , overigens heb je hier en daar wel wat stootkussens van jezelf, om je te beschermen als Wilders je alle hoeken van de Raadzaal doet zien."

- Rita Remmerswaal: "Het blijven ratten van het allerlaagste soort. Hopelijk dat steeds meer mensen gaan inzien dat de linkse elite hun tijd gehad hebben."

- Jan H: "Nu al zie ik die hufterige politici met "Wir haben es nicht gewusst"."

- Moi2: "De Linkse Haagse subsidie-uitvreters krijgen ineens een hartverlamming. Lopen ze de kans te moeten gaan werken in plaats van in een gesubsidieerd multiculti clubje te parasiteren op de gemeenschap."

- YouBastard: "Dat de Islam een SS divisie heeft geleverd vergeten we ook maar liever."

Marcello

maandag 15 maart 2010

Iraans protest op Haagse Hogeschool

Iraanse studenten vinden het onbegrijpelijk dat de Haagse Hogeschool ruimte heeft geboden aan de Iraanse ambassade om er de 31e verjaardag van de islamitische revolutie te herdenken. Vandaag hielden ze een manifestatie om hun protest hiertegen te uiten. Saeed Katiraei leidde de bijeenkomst, die begon met de indrukwekkende documentaire 'Women in Shroud' . Bij de misselijkmakende beelden van een steniging voelde ik mijn maag omhoog komen.

Namens het College van Bestuur van de Haagse Hogeschool legde Susana Menendez vervolgens uit hoe dit heeft kunnen gebeuren. De HHS heeft haar les geleerd! Dit was eens maar nooit weer.

Enkele van mijn studenten hadden me gevraagd om ook iets te zeggen tijdens deze manifestatie. Ik was zeer aangedaan door hun vertrouwen. Vervolgens mocht ik, tot mijn verrassing, als vervanger aanschuiven bij een paneldiscussie met Harry van Bommel van de SP en mijn Iraans-Nederlandse collega Damon Golriz. Van Bommel en Golriz spraken vele wijze woorden. De Iraniërs zullen vooral zelf het werk moeten doen. Waar mogelijk moet de internationale gemeenschap steun bieden, bijvoorbeeld door middel van sancties die het regime treffen en niet de bevolking. Niemand was echt optimistisch: een dictatoriaal regime in het nauw kan fel van zich af bijten.

Ik heb deze tekst uitgesproken:

Vrienden en vriendinnen,

Iedereen weet,
dat ik nooit gebeden murmelde.
Iedereen weet ook, dat ik nooit geprobeerd heb m'n fouten te
verbergen. Ik weet niet, of er een hogere Rechter bestaat en een
hogere Barmhartigheid - maar toch, ik ben vol vertrouwen,
want ik ben altijd mezelf geweest.

Wie is hier aan het woord? Voltaire? Nee, het klinkt te modern. Gerrit Komrij dan? Nee, ook niet.

Dit is een gedicht van Omar Khayyam, de tentmaker. Een Perzische dichter uit de elfde eeuw van onze jaartelling. Een vrije geest die ongelofelijk populair was en nog steeds is. Niet alleen in Iran, maar over de hele wereld.

Als geen ander is hij de dichter van de vergankelijkheid:

Tentmaker, zie, uw lichaam is een tent,
den Sultan ziel tot een kort logement.
De vorst vertrekt; straks vouwt het linnen op
de dood en geen, die nog de standplaats kent.

Ik open mijn verhaaltje met dit gedicht omdat ik het niet wil hebben over de ondraaglijke stomheid van het Evenementenbureau van de Haagse Hogeschool om de aula aan de Iraanse ambassade te verhuren. Daar is en wordt al genoeg over gezegd.

Ik wil het hebben over waarden. Universele waarden zelfs, dus houd je vast!

Ik werk nog niet zo lang op de Haagse Hogeschool, maar vanaf de eerste dag dat ik hier als docent Bestuurskunde en Overheidsmanagement werkzaam ben, ben ik trots op onze school geweest. Trots omdat op onze school jonge mensen met hun wortels over de hele wereld verspreid en van zeer verschillende sociale achtergrond elkaar hier vinden. Ik ben trots op jullie!

Jullie komen hier om je te ontwikkelen en wij docenten hebben de eer en het genoegen jullie daarbij te mogen helpen. We proberen jullie niet alleen kennis en vaardigheden bij te brengen, maar ook die waarden waar ik het daarnet over had. Waarden die we ook bij ons zelf steeds moeten blijven ontwikkelen in dialoog met jullie.

Die universele waarden die ik op deze school aantref en hoop te blijven aantreffen zijn onderling respect voor - en nieuwsgierigheid naar elkaar. Dat betekent dat iedereen in staat moet zijn om zijn waarden te relativeren.

Volgens sommigen is dat een zwaktebod. Een capitulatie voor het Oosters – tegenwoordig vaak als Islamitisch gedefinieerd - despotisme. Waren het niet de dappere democratische Grieken die met hun bloed het gevaar van de Perzische dictatuur voor ons hebben afgewend? Staat ons momenteel niet een vergelijkbare ‘clash of civilizations’ te wachten?

Dat is het echter niet als je waardenrelativisme combineert met een categorisch nee tegen totalitaire ideologieën in welke vorm – religieus of seculier - dan ook. Dat dat geen exclusief Westerse waarde is toont het werk van dichters als Khayyam aan.

Wij mensen weten een aantal dingen zeker:
We worden geboren en we gaan dood.
We zijn geen van allen perfect, iedereen heeft zijn goede en slechte kanten.
Wij mensen zijn heel goed in staat om het leven van anderen in een hel te veranderen.
Laten we het echter als een opdracht beschouwen om te proberen elkaar het leven zo aangenaam mogelijk te maken.

Laten Ahmadinejad en de ayatollahs zich dit gedicht van Omar Khayyam ter harte nemen:

Leef zo, dat je naaste
geen last heeft van jouw wijsheid en eerbaarheid.
Wees kalm, wees meester over jezelf, geef niet toe aan
aanvallen van woede. Als je echt in Vrede wilt
leven, glimlach dan tegen het Lot
en kwets niemand.

Of laten ze anders de woorden van die andere, nog beroemdere dertiende eeuwse Iraanse dichter, Jallaludin Rumi, ook wel bekend als Mevlana, lezen. Iedere dag voor het slapengaan.

Mens-zijn is een herberg,
Elke ochtend arriveert er een ander,
Een vreugde, een depressie, een laagheid,
Een moment van bewustzijn daagt op
Als een onverwachte bezoeker.

Verwelkom en vermaak ze allen!
Behandel iedere gast met eerbied,
Al is het een schare verdriet
Die je huis heftig
Van zijn meubilair ontdoet.

Misschien ruimen ze je huis leeg
Voor een nieuwe verrukking,
De donkere gedachte,
De schaamte,
De boosaardigheid…

Treedt ze met een lach, bij de deur, tegemoet
En noodt ze binnen.
Wees dankbaar voor wie er komt;
Ieder van hen is immers gezonden
Als een leidsman of leidsvrouw
Van boven…

Willem Minderhout




Jan Pieter van der Giessen en Pieter Jansen van der Sligte lieten, tot verbazing van de aanwezige Iraniërs, loepzuivere Iraanse muziek en zang horen.



zondag 14 maart 2010

Zo maar





Gewoon samen een windmolen kopen!

Iedereen - zelfs de 'klimaatscepticus' - weet dat we niet op dezelfde voet door kunnen blijven gaan met onze energievoorziening. We moeten er zuiniger en slimmer mee omgaan en zoveel mogelijk gebruik maken van duurzaam opgewekte energie.

Bij die omschakeling naar een 'klimaatneutrale' energiehuishouding speelt de overheid een belangrijke rol. De overheid kan echter niet alles. Ook bedrijven, woningcorporaties en de burgers zelf moeten aan de slag! Als je dat slim doet kan het zelfs financieel aantrekkelijk zijn.

Met een aantal vrienden hebben we daarom de stichting 'Vogelwijk Energie(k)' opgericht. Het doel van de stichting is om de Vogelwijk (100% eigenwoningbezit) ruim voor 2050, de streefdatum van de Gemeente den Haag, 'klimaatneutraal' te maken.

Als eerste stap gaan we samen met ENECO de onttakelde windmolen in Duindorp opknappen. Alle wijkbewoners - en die definitie nemen we ruim, want ook uit Duindorp en Statenkwartier kwamen enthousiaste reacties - kunnen voor € 500 participeren. In ruil krijgen ze jaarlijks € 120 korting op hun elektriciteitsrekening.

Dit weekeinde zijn we begonnen met het verspreiden van aanmeldingsbrieven in de wijk. Dat kost nog een hoop huisvlijt om al die enveloppen te vullen en vervolgens rond te brengen! (Gelukkig heb ik een enorme routine met flyeren opgebouwd de laatste tijd ;-).



Lidwien, ik, Iris en Vivienne vullen de enveloppen.

De komende week ploft er bij iedere wijkbewoner een aanbod om mee te doen op de mat. We hopen op een massale respons!

Groen moet je doen!