Enige tijd geleden plaatste ik een artikel van Yves Gijrath over de zaak 'Nina Brink versus Eric Smit' uit het Parool in een vlaag van Nina-fobie op 'De Willem'. Het was op dat moment nergens anders digitaal verkrijgbaar. Alexander Hijstek stuurde onderstaande reactie. Audiatur et altera pars.
Beste heer Minderhout,
Ik las het artikel over persvrijheid op uw blog en voelde mijn vingers - met alle respect - een klein beetje gaan jeuken.
Wat mij enigszins tegenstaat is dat in het artikel twee zaken door elkaar worden gehaald. Het onvermogen in de rechtsstaat om kleine particulieren te beschermen tegen 'legale over-procedering' (mijn vriendin houdt zich hier overigens veel mee bezig in haar studie Rechtsfilosofie te Leiden "De rechtvaardigheid van Recht") en het vermogen van Mevrouw Brink-Storms. Aanvullend: haar vermogen om gebruik te maken van die legitieme procedure.
Ik vind het als lezer niet helemaal chic om iets zo maatschappelijk en groot, te koppelen aan het individuele geval van mevrouw Brink, en deze constant door elkaar heen te slingeren, daarmee de suggestie wekkende alsof (louter) haar gedrag onrechtvaardig is, terwijl het hier een legale procedure betreft waar zij op advies van advocaten gebruik van maakt.
Dat doet zij om een boek tegen te houden, waar zij niet om gevraagd heeft en op geen enkele wijze medewerking aan heeft verleend over haar privéleven en bijbehorende contacten. En het lijkt mij aannemelijk dat er ook in dit geval twee kanten zijn aan elk verhaal. Echter, gedwongen te worden om je verhaal te vertellen omdat het eenzijdig wordt samengevat en/of sensationeel wordt aangedikt ter stimulering van de verkoop van een boek is - zo lijkt mij evident - geen wenselijke ontwikkeling voor wie dan ook. Ook mijn emoties zouden in soortgelijke gevallen hoog oplopen denk ik...
Wat passages als deze te maken hebben met het beoogde doel van de schrijver blijft mij bovendien geheel onduidelijk:
"Nina Brink en Pieter Storms (...) moeten beseffen dat je de wereld niet kunt besturen vanuit een Falcon 2000 (een privévliegtuigje van 25 miljoen euro), dat de onthutsende gelddrang van bankiers, beheerders van investeringsfondsen en hun volgers symboliseert."
en/of
"Voor mijn werk vertoef ik regelmatig in Rusland. Als je daar hinder van het kritische journaille ondervindt, schakel je een huurmoordenaar in, koop je de rechter om of laat je een vriendenclub van Tsjetsjeense rebellen een auto opblazen."
Tevens is er volgens het Openbaar Ministerie nooit reden geweest tot strafvervolging van Mw. Brink persoonlijk, en heeft WOL (en ABN AMRO) slechts civiele procedures verloren die te maken hadden met ongecorrigeerde beeldvorming. Als schrijver inderdaad de rechtvaardigheid een ode wil brengen dat had hij er chic aan gedaan om dit te noemen in plaats te refereren aan de Russische maffia en terroristen in een poging elke beeldvorming van de persoon Brink negatief te beinvloeden ... "Het is een glorieus feit dat Eric als journalist"? ..De auteur kan duidelijk ook veel liever zijn :-)
Aldus misschien ter overdenking... Maar goed, ik houd gewoon ook wel van een beetje debat. :-)
Met hartelijke groet,
AlexanderHijstek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten