De Leunstoel is bepaald geen ‘massamedium’

Interview Willem Minderhout, schrijver voor internetmagazine De Leunstoel

Door Ivar Lingen

De Leunstoel: een internetmagazine voor rustige mensen. Schrijvers die vanuit hun leunstoel de wereld overdenken. De onderwerpen die de medewerkers van het internettijdschrift behandelen zijn zeer uiteenlopend, maar hebben een zekere ironische distantie gemeen. Theo Capel en Frits Hoorweg waren tien jaar geleden op het idee gekomen om een weekblad te maken dat alleen via internet te verkrijgen zou zijn. Zij hadden de ambitie om een soort ‘zaterdagbijlage’ te maken, maar dan één die zij zelf leuk en interessant vonden. Minderhout is vanaf de tweede jaargang een vaste medewerker van het magazine.

Minderhout schrijft over allerlei zaken waar op een of andere manier een aardig verhaal in zit, liefst met onalledaagse associaties. Het kan over werelpolitiek, literatuur, of een over een vogeltje dat aan is komen vliegen gaan. Ook maakt hij regelmatig interviews. Alles loopt vrij ongepland. De tweewekelijkse deadline is voor hem enerzijds een verschrikkelijke gesel, maar anderzijds dwingt het hem om er steeds weer iets uit te persen. “Dat is een noodzakelijk kwaad voor een ‘deadlinegestuurd’ persoon als ik.”

Reacties op zijn ‘Leunstoel-stukjes’ krijgt hij zelden. “Maar soms kom je een wildvreemde tegen die De Leunstoel regelmatig blijkt te lezen. Dat vind ik erg leuk. Ik ben uiteraard benieuwd wat anderen van al dat geschrijf vinden maar het blijft toch een beetje flessenpost.” Hij heeft twee keer iets op FrontaalNaakt gepubliceerd, over de SGP en over cultuurrelativisme, en daar werd direct veel op gereageerd. “Dat zal wel iets met de aard van de onderwerpen te maken hebben gehad, maar vast ook met het medium.”

De Leunstoel is bepaald geen ‘massamedium’. “We hebben vijf tot tienduizend bezoekers per maand. Er zit een metertje op de site dat aangeeft hoe vaak een artikel gelezen is. Daaraan kun je wel zien dat het niet erg storm loopt als er een nieuwe uitkomt.” Toch wordt de Leunstoel niet slecht gelezen. “Het is blijkbaar 'slow reading'. Na verloop van tijd is alles wel minstens een paar honderd keer gelezen en soms loopt het in de duizenden”, reageert hij. Zijn interview met Joris Voorhoeve, bijvoorbeeld maar ook een artikel over de brievenboeken van Reve en Apollinairebleek om een of andere reden duizenden lezers te trekken. Dat zijn weliswaar nog steeds geen GeenStijl-cijfers, maar dat is de prijs die je betaalt als je wel stijl hebt”, aldus Minderhout.

Minderhout heeft altijd geschreven dus hij vermoedt dat hij dat ook zal blijven doen. Schrijven is voor hem een manier om zichzelf en de wereld om hem heen te onderzoeken. Hij schrijft dus voor zichzelf, maar hij hoopt dat anderen het lezen en het ook leuk vinden, anders heeft publicatie geen zin. “Hoe lang De Leunstoel het volhoudt is met geen mogelijkheid in te schatten”, denkt Minderhout. Hij concludeert dat De Leunstoel nog lang niet ‘af’ is. Sterker nog, De Leunstoel groeit: “Onlangs is er een flink aantal nieuwe schrijvers bij gekomen. Dat werd ook wel eens tijd. De meesten heb ik van Twitter geplukt en er zit een voormalige studente van mij bij.” De Leunstoel is aan zijn tiende jaargang bezig en dat vindt hij op zich al een hele prestatie. “Wij zijn nog steeds erg enthousiast bezig, dus wie weet halen wij die twintigste jaargang ook nog wel”, zegt hij glimlachend.

Al Minderhout's Leunstoelstukjes vindt u hier op een rij >>>