Ik had de spelregels echter weer eens niet goed gelezen, dus ik was te laat. Bovendien had ik een hele 'cyclus' moeten indienen in plaats van slechts een gediggie.
Mijn oude vriend en Hofvijver-baas Eelco van der Waals plaatste mijn inzending als troost op de Facebookpagina van de Vrienden van de Hofvijver, maar daar kan natuurlijk niet iedereen bij. Vandaar dat ik mijn inzending - onder het motto 'de laatste zal de eerste zijn' - ook op De Willem zet. Het plaatje heeft Eelco er bij gezocht.
Pen Insula
Ik trek met mijn pen
Een grillige lijn
Op het witte papier
De lijn sluit zich
Ik heb een eiland getekend.
Er is een grens getrokken!
Alles buiten die grens
Verliest mijn belangstelling
Dat eiland
Dat wil ik kennen
Doorgronden
Liefhebben
Beheersen.
Alles bakenen wij af
In een poging
Grip te krijgen
Op de grenzenloze chaos
Zoals wij zelf afgebakend zijn
Door onze begrenzing
Denken wij
Dat we onszelf kunnen:
Kennen
Doorgronden
Liefhebben
Beheersen
‘Ik ben een eiland, dus ik besta.
Jij bent ook een eiland, zie je wel?’
‘Zie je mij, zie je mijn eenzame eiland?’
‘Laten we een brug bouwen,
als dat kan.’
‘Ja. Maar dan wel
een ophaalbrug.’
Eilanden zijn een illusie.
Met mijn pen teken ik
– met angst en beven –
een brug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten