Grenzen
Willem Minderhout
Inzending voor de Hofvijver Poëzieprijs 2012.
I - GRENZEN :
Begripsbepaling en
verkenning
Een grens
Een grens is een lijn.
Wel lengte, geen dikte
Verloren in het landschap
Aangegeven door een paal
of door prikkeldraad waar
de grens precies doorheen loopt.
Als het waait wiebelt de grens heen en weer.
Eerste schermutseling:
De uitdaging
‘En als ik mijn voet nu daar zet?’
‘Met alle respect, dan hebben wij
een geschil.’
‘Kunt u die grens niet verleggen?’
‘Graag, maar dan wel in uw richting!’
‘Zijn wij dan geen bevriende mogendheden?’
‘Wellicht. Maar beter een goede buur
dan een al te nabije vriend.’
Tweede
schermutseling: De erfvijand
‘Natuurlijk bent u welkom op mijn erf
maar wel op mijn condities
en slechts voor een vooraf bepaalde tijd.
U kunt dat nalezen in
het aan u verstrekte visum.’
‘Maar ik wil hier graag
mijn tenten op slaan
mijn vee hoeden
en gebruik maken van
uw waterput.’
‘Daar komt niets van in
als u zich niet onmiddellijk terugtrekt
stuur ik de hofhond op u af
en verklaar ik u tot erfvijand.’
Derde schermutseling: de aanval
Na drie dagen op volle zee
bereikte mijn kanonneerboot
haar territoriale wateren.
Ik liet de torpedo’s gereed maken.
Wat dacht ze wel met haar ‘mijn en dijn’.
Het uur naderde, de spanning steeg.
Maar tevergeefs zocht ik een doelwit
in de woeste baren.
Door de deining zag ik de mijn te laat.
Schielijk trok ik mij terug.
Zwaar gehavend.
Terugkeer tot de Real
Politik
Plots realiseerde ik me
dat ik mijn eigen grenzen
schromelijk verwaarloosd had.
Ik besloot me te scheren
en een nieuw overhemd
te kopen.
Blauw vanwege
de kleur van mijn ogen.
Achter mijn nieuwe schutswal
bereidde ik een charmeoffensief voor.
Wolken eau de toilette
- pour hommes -
overschreden de grens
en vulden de loopgraven.
Een eenzame vogel
floot een deuntje.
De wind ritselde in het struweel.
Verder bewoog er niets.
De grens leek onverdedigd.
Een aanval was het overwegen waard.
Een onverwachte wending.
Enkele uren voordat ik
de generale staf het bevel zou geven om
de grens te overschrijden
was er sprake van
een onverwachte wending
in mijn gemoed.
Twijfel sloop in mijn hart
misschien zou ik vanavond
als overwinnaar
de lauwerkrans mogen dragen, maar …
Maar wat doet een overwinnaar
met overwonnenen
binnen zijn nieuwe grenzen?
Ik schreed door mijn hoofdkwartier
maar de ruimte was mij een ruw kleed aan 't
bezwete lijf.
In plaats van den werveldans der elementen
in mijn ertsen greep te willen vatten
oefende ik d'ivoren glimlach van den stille knaap.
oefende ik d'ivoren glimlach van den stille knaap.
Diplomatie! Handelsmissies!Bilaterale verdragen!
Douane-unie!
De comparatieve kostentheorie der internationale handel niet
te vergeten.
Argumenten zat
om de grens niet te doorbreken
maar poreus, zacht en meegaand te maken.
Ik besloot mijn strategie aan te passen.
Onthutst smeedden mijn troepen hun sabels om.
Tussen wal en schip
Tussen wal en schip
ligt water in de weg.
Soms hele wilde baren.
Want wal is wal en schip is schip
en als zij elkaar ontmoeten
schuurt ijzer op steen met
ijselijk geluid.
(Slechts gewapend met stootkussens
kan het schip – dikhuidig, maar gevoelig –
de wal verdragen.)
Een wankele loopbrug
verbindt
wal en schip
land en zee
geborgenheid en vrijheid.
Slechts moedige en sterke mensen
wagen het elkander halverwege te ontmoeten.
Zoet wiegend in de wind.