zaterdag 24 november 2012

Grenzen






Grenzen






Willem Minderhout
Inzending voor de Hofvijver Poëzieprijs 2012.




I - GRENZEN :

Begripsbepaling en verkenning

Een grens
Een grens is een lijn.
Wel lengte, geen dikte
Verloren in het landschap
Aangegeven door een paal
of door prikkeldraad waar
de grens precies doorheen loopt.

Als het waait wiebelt de grens heen en weer.





Eerste schermutseling: De uitdaging

‘En als ik mijn voet nu daar zet?’
‘Met alle respect, dan hebben wij
een geschil.’
‘Kunt u die grens niet verleggen?’
‘Graag, maar dan wel in uw richting!’
‘Zijn wij dan geen bevriende mogendheden?’
‘Wellicht. Maar beter een goede buur
dan een al te nabije vriend.’


 





Tweede schermutseling: De erfvijand

‘Natuurlijk bent u welkom op mijn erf
maar wel op mijn condities
en slechts voor een vooraf bepaalde tijd.
U kunt dat nalezen in
het aan u verstrekte visum.’

‘Maar ik wil hier graag
mijn tenten op slaan
mijn vee hoeden
en gebruik maken van
uw waterput.’

‘Daar komt niets van in
als u zich niet onmiddellijk terugtrekt
stuur ik de hofhond op u af
en verklaar ik u tot erfvijand.’


Derde schermutseling: de aanval

Na drie dagen op volle zee
bereikte mijn kanonneerboot
haar territoriale wateren.

Ik liet de torpedo’s gereed maken.
Wat dacht ze wel met haar ‘mijn en dijn’.
Het uur naderde, de spanning steeg.
Maar tevergeefs zocht ik een doelwit
in de woeste baren.

Door de deining zag ik de mijn te laat.
Schielijk trok ik mij terug.
Zwaar gehavend.


 


Terugkeer tot de Real Politik

Plots realiseerde ik me
dat ik mijn eigen grenzen
schromelijk verwaarloosd had.

Ik besloot me te scheren
en een nieuw overhemd
te kopen.
Blauw vanwege
de kleur van mijn ogen.

Achter mijn nieuwe schutswal
bereidde ik een charmeoffensief voor.

Wolken eau de toilette
- pour hommes -
overschreden de grens
en vulden de loopgraven.

Een eenzame vogel
floot een deuntje.
De wind ritselde in het struweel.
Verder bewoog er niets.
De grens leek onverdedigd.
Een aanval was het overwegen waard.


Een onverwachte wending.

Enkele uren voordat ik
de generale staf het bevel zou geven om
de grens te overschrijden
was er sprake van
een onverwachte wending
in mijn gemoed.

Twijfel sloop in mijn hart
misschien zou ik vanavond
als overwinnaar
de lauwerkrans mogen dragen, maar …

Maar wat doet een overwinnaar
met overwonnenen
binnen zijn nieuwe grenzen?

Ik schreed door mijn hoofdkwartier
maar de ruimte was mij een ruw kleed aan 't bezwete lijf.  
In plaats van den werveldans der elementen
in mijn ertsen greep te willen vatten
oefende ik d'ivoren glimlach van den stille knaap.

Diplomatie! Handelsmissies!Bilaterale verdragen! Douane-unie!
De comparatieve kostentheorie der internationale handel niet te vergeten.
Argumenten zat
om de grens niet te doorbreken
maar poreus, zacht en meegaand te maken.

Ik besloot mijn strategie aan te passen.
Onthutst smeedden mijn troepen hun sabels om.


 



Tussen wal en schip

Tussen wal en schip
ligt water in de weg.
Soms hele wilde baren.

Want wal is wal en schip is schip
en als zij elkaar ontmoeten
schuurt ijzer op steen met
ijselijk geluid.

(Slechts gewapend met stootkussens
kan het schip – dikhuidig, maar gevoelig –
de wal verdragen.)

Een wankele loopbrug
verbindt
wal en schip
land en zee
geborgenheid en vrijheid.

Slechts moedige en sterke mensen
wagen het elkander halverwege te ontmoeten.
Zoet wiegend in de wind.

donderdag 1 november 2012

De Leunstoel Nieuwsbrie​f Jrg 10, Nr 2

Geachte lezers
Op donderdag 1 november 2012 is nummer 2 van jaargang 10 actief geworden.
Als u liever van papier leest: zorg dat er voldoende papier in de printer zit en druk op de knop onderaan de inhoudsopgave.
Moet De Leunstoel 'dikker' worden of moet hij vaker verschijnen? Dat was de vraag waar ik vorige keer mee opende. Het pleit is voorlopig beslecht ten gunste van de voorstanders van 'dikker'. Lees het Redactioneel in dit nummer voor de verantwoording en houd ons vooral op de hoogte van wat u ervan vindt.
Als vanzelf drong zich in dit nummer het thema 'fietsen' op. Jaap van Lakerveld, Thomas van der Steen, Rebecca van Putten en Haitze Meurs schreven erover en Elène Klaren maakte er tekeningen bij; deze bij het gedicht De Schaduwwinnaar.
Willem Minderhout raakt niet uitgepraat over Europa en Madame de Merteuil, maar toch blijft hij als een schoenmaker bij zijn leest.
Evelien van Roemburg bericht uit Berlijn. Andere leden van de redactie zwermden in gedachten uit naar Wall Street (Claude), China (Frits) en Portugal (Maeve).
Abdelrachid Khalil moet denken aan onbekende familieleden in Syrië en de Libanon.
Hans Knegtmans bleef dicht bij huis om het Leids Filmfestival te bezoeken, maar hij ging ook met Peter Schröder mee naar het Kuifje-museum. Dik Kruithof ging op weg naar een lezing nog even bij een museum langs. Katharina Kouwenhoven is enthousiast over de Grote Bickerstraat, maar zou zelfs daar geen 130 willen worden. In het dorp waar Haitze Meurs woont lijkt de tijd stil te staan. Wat zag een Engelse damesgroep als Bananarama toch in een nederbiethit als Venus, vraagt Henk Klaren zich af.
Claude Aendenboom schrijft nu al een lofzang op Diederik Samsom. Of is het op Mark Rutte?
De plaatjes zijn van: Pepijn Lampe, Elène Klaren, Renée van den Kerkhof, LInda Hulshof, Katharina Kouwenhoven, Peter Schröder, Dik Kruithof en Henk Klaren.
Stuur dit bericht door aan vrienden, kennissen en familie; wat ons betreft uw hele adresboek!
Met vriendelijke groet namens de redactie,
Frits Hoorweg