Alexander Hijstek over 'De Zaak Brink versus Smit'

Enige tijd geleden plaatste ik een artikel van Yves Gijrath over de zaak 'Nina Brink versus Eric Smit' uit het Parool in een vlaag van Nina-fobie op 'De Willem'. Het was op dat moment nergens anders digitaal verkrijgbaar. Alexander Hijstek stuurde onderstaande reactie. Audiatur et altera pars.

Beste heer Minderhout,

Ik las het artikel over persvrijheid op uw blog en voelde mijn vingers - met alle respect - een klein beetje gaan jeuken.

Wat mij enigszins tegenstaat is dat in het artikel twee zaken door elkaar worden gehaald. Het onvermogen in de rechtsstaat om kleine particulieren te beschermen tegen 'legale over-procedering' (mijn vriendin houdt zich hier overigens veel mee bezig in haar studie Rechtsfilosofie te Leiden "De rechtvaardigheid van Recht") en het vermogen van Mevrouw Brink-Storms. Aanvullend: haar vermogen om gebruik te maken van die legitieme procedure.

Ik vind het als lezer niet helemaal chic om iets zo maatschappelijk en groot, te koppelen aan het individuele geval van mevrouw Brink, en deze constant door elkaar heen te slingeren, daarmee de suggestie wekkende alsof (louter) haar gedrag onrechtvaardig is, terwijl het hier een legale procedure betreft waar zij op advies van advocaten gebruik van maakt.

Dat doet zij om een boek tegen te houden, waar zij niet om gevraagd heeft en op geen enkele wijze medewerking aan heeft verleend over haar privéleven en bijbehorende contacten. En het lijkt mij aannemelijk dat er ook in dit geval twee kanten zijn aan elk verhaal. Echter, gedwongen te worden om je verhaal te vertellen omdat het eenzijdig wordt samengevat en/of sensationeel wordt aangedikt ter stimulering van de verkoop van een boek is - zo lijkt mij evident - geen wenselijke ontwikkeling voor wie dan ook. Ook mijn emoties zouden in soortgelijke gevallen hoog oplopen denk ik...

Wat passages als deze te maken hebben met het beoogde doel van de schrijver blijft mij bovendien geheel onduidelijk:
"Nina Brink en Pieter Storms (...) moeten beseffen dat je de wereld niet kunt besturen vanuit een Falcon 2000 (een privévliegtuigje van 25 miljoen euro), dat de onthutsende gelddrang van bankiers, beheerders van investeringsfondsen en hun volgers symboliseert."

en/of

"Voor mijn werk vertoef ik regelmatig in Rusland. Als je daar hinder van het kritische journaille ondervindt, schakel je een huurmoordenaar in, koop je de rechter om of laat je een vriendenclub van Tsjetsjeense rebellen een auto opblazen."

Tevens is er volgens het Openbaar Ministerie nooit reden geweest tot strafvervolging van Mw. Brink persoonlijk, en heeft WOL (en ABN AMRO) slechts civiele procedures verloren die te maken hadden met ongecorrigeerde beeldvorming. Als schrijver inderdaad de rechtvaardigheid een ode wil brengen dat had hij er chic aan gedaan om dit te noemen in plaats te refereren aan de Russische maffia en terroristen in een poging elke beeldvorming van de persoon Brink negatief te beinvloeden ... "Het is een glorieus feit dat Eric als journalist"? ..De auteur kan duidelijk ook veel liever zijn :-)

Aldus misschien ter overdenking... Maar goed, ik houd gewoon ook wel van een beetje debat. :-)

Met hartelijke groet,

AlexanderHijstek

Onderzoeker Tilly: Alafisme vormt geen bedreiging voor de staatsveiligheid.

Officiële Carnavalsverenigingen en prinsen Carnaval in Nederland roepen niet op tot geweld. Ze keuren dat af. Ook streven ze geen verplichte aanwezigheid bij Carnavalsvieringen in Nederland na. Alafisten die met geweld deelname aan het Carnaval willen afdwingen,opereren buiten deze organisaties. Dat blijkt uit het vrijdag gepubliceerde onderzoek Alafisme in Nederland van het Instituut voor Zuid-Nederlandse Studies van de Universiteit van Amsterdam.

Volgens de onderzoekers is het Alafisme voor een belangrijk deel "een ‘gewone’ hedonistische beweging op katholieke grondslag". De aanhangers hebben "een stupide en eenzijdig’" wereldbeeld. "Gelovigen bestrijden de Nederlandse samenleving echter niet actief, maar zijn eerder op zoek naar een plaats binnen de samenleving waarin zij volgens de Alafistische leer kunnen slempen en hossen."

Belangrijke centra van het Alafisme in Nederland zijn onder meer de bisdommen Brabant en Limburg. De bestuurders van Alafistische organisaties hebben weinig contact met andere bisdommen. Alafisme is een zeer hedonistische stroming binnen de RK-kerk. De aanhangers ervan proberen zoveel mogelijk op hun eigen wijze van het leven te genieten. Ter bestrijding van de onvermijdelijke katers geloven zij heilig in de kracht van de biecht.

Ronald Plasterk verzorgt derde Bart Tromp-lezing

(We zijn druk bezig met een mooie website voor de Bart Tromp-stichting. Deze zal tijdens de Bart Tromplezing in gebruik worden genomen. Dat is echter wat laat voor de aankondiging, vandaar dat ik hem hier post.

Derde Bart Tromplezing 2010
Locatie: Rode Hoed, Amsterdam
Vrijdag 5 november 2010, 19.00 uur kassa open, 20.00 uur aanvang

Ronald Plasterk over Cultuurpolitiek

Wat is de rol van sociaal-democratische cultuurpolitiek in de samenleving van nu? Is er een weg tussen het klassieke paternalisme van de SDAP en het cultuurrelativisme, ontstaan in de sixties? En wat is de rol van de staat daarbij?

Cultuurpolitiek was een thema dat Bart Tromp (1944-2007) na aan het hart lag. In de Derde Bart Tromp-lezing zal voormalig cultuurminister Ronald Plasterk zijn voetspoor volgen en zich over bovenstaande vragen buigen.

De Bart Tromp-lezing werd in 2008 in het leven geroepen door de Stichting Bart Tromp en het Nederlands Gesprek Centrum, ter nagedachtenis van deze grote, dwarse denker.

Organisatie:
Nederlands Gesprek Centrum in samenwerking met de Bart Tromp Stichting en de Internationale School voor Wijsbegeerte.

Kaarten reserveren:
033-4650700 of stuur een email naar: reserveringen@isvw.nl
(u kunt zich dus aanmelden via de ISVW, de bijeenkomst vindt plaats in De Rode Hoed in Amsterdam)
Kosten:
€ 9,- / aan de deur € 10,-
€ 6,- / aan de deur € 7,- (studenten)

Spinoza over vrijheid - 340 jaar geleden

'In deze voortreffelijke stad (Amsterdam) immers leven alle mogelijke mensen van iedere natie en geloofsrichting met de grootste eendracht samen (...). En geen enkel geloof is zo gehaat, dat zijn aanhangers niet onder de bescherming staan van het openbaar gezag der magistraten, mits ze niemand schade berokkenen, een ieder het zijne geven en eerzaam leven.'

Spinoza (1670), Theologisch-politiek tractaat.