De Elsevier-column van Marcel Duyvestijn Eerherstel voor Ad Melkert deed me terugdenken aan een oud stukkie dat ik op 15 december 2001 in het Haagse E Nieuws (onder de 'nom de plume' Leo Lampenpoetser) schreef. Het was de tijd waarin de hele PvdA krampachtig probeerde uit te stralen dat Ad Melkert een prima lijsttrekker was. Dat was hij echter niet en zeker niet op dat moment.
Niet dat er veel mis was met Melkert. Ad had altijd gelijk. Ad wist alles. Ad kon alles. Behalve een ding: communiceren met mensen buiten het politieke circuit. Wat dat betreft was hij zo ongeveer het spiegelbeeld van Pim Fortuijn die een en al vorm zonder inhoud was.
Het was wreed dat niemand binnen de PvdA Melkert er op attendeerde dat de partij hem op een mission impossible gestuurd had. Een of andere campagnestrateeg had wel een manier bedacht om Ad menselijker te maken. Ad bleek stiekem een keukenprinsje te zijn en het leek de campagneleiding wel leuk als hij zijn recepten zou publiceren op internet. De recepten van Ad stonden echter - hoe zal ik het zeggen - nogal ver af van de dagelijkse gestampte pot. Na Wim Kok kregen we een chef kok! Ik heb geen idee welke volksmassa's men hiermee trachtte te imponeren, maar volgens mij werkte deze actie averechts.
Hier een voorbeeld waarin Ad het simpel hield:
"Eenvoud als aanloop naar de Kerst"
Voorgerecht:
witlofwalnoot
witlofbladeren met bolle kant naar onderen het bord rondom draperen; daarin
steeds een halve eetlepel walnotendressing (stukjes walnoot in frambozenazijn,
walnotenolie, zeezout); in het midden een halve appel zachtjes gesmoord in
boter, bestrooid met grove zwarte peper
Hoofdgerecht:
- op veler verzoek - bal gehakt! (kalfsrozemarijn)
kalfsgehakt mengen met grof gesneden knoflook, zwarte olijven, verse (hele)
rozemarijnblaadjes, een ei, paneermeel, witbrood, zout, komijn en milde
paprikapoeder: hiervan mooie ballen rollen en braden
begeleid door venkelstamppot (venkel in stukjes smoren in olijfolie met
zeezout, mengen met een eetlepel creme fraiche en vervolgens door de
aardappelpuree stampen)
Nagerecht:
mango in reepjes snijden en mengen met vanillevla
Ad Melkert
In een ultieme poging om Ad te vermenselijken leek het me verstandig om een van de spaarzame foutjes van Ad, de ESF-affaire (Nederland moest ten onrechte door het Europese Structuur Fonds uitgekeerde gelden terug betalen), uit te buiten. De PvdA had net de banden met Reaal verbroken, maar het leek me wel aardig als we de slogan van Reaal: 'Foutje bedankt! Stem Ad Melkert' zouden mogen gebruiken. Helaas heeft het niet mogen baten.
Melkert kwam en Melkert ging als een geknakt man door de zijdeur weg. En dat had Ad niet verdiend!
Ad Hominem
(E Nieuws PvdA Den Haag, Jaargang 2, nr 27, 15 december 2001)
Via de redacteur van dit periodiek mocht ik
enkele reacties ontvangen op mijn eerste column. Daar was ik heel blij mee, want
dat was ook mijn opdracht. "Dondert niet waarover het gaat, als je ze maar in
beweging krijgt", zo kreeg ik te horen.
Helaas waren de reacties nogal voorspelbaar.
"Dat stukje over Pim vond ik wel leuk, maar waarom zoiets flauws over onze Ad?",
zo schreef AH te DH en dat geeft de algemene teneur aardig weer.
Er is hier echter sprake van een misverstand.
Mijn verkiezingsleus - "Foutje bedankt! Kies Ad Melkert " - was namelijk
helemaal niet als kritiek bedoeld . In tegendeel! Het was een - wat mij betreft
gouden - tip. Want wat is er mis met Ad? Er is veel te weinig mis met Ad! Het is
juist allemaal te perfect, tot zijn recepten aan toe.
En perfectie leidt tot brokken. Iedereen
gelooft direct dat die goedige lobbes van Korthals niets over de schikking in de
bouwfraudezaak wist, maar hoe legt perfecte Ad uit dat dat ESF-gedoe even aan
zijn aandacht was ontsnapt, als nooit iets aan zijn aandacht ontsnapt? Ook in de
heisa rond Van Gijzel heeft Ad ongetwijfeld weer het gelijk aan zijn zijde,
maar de meeste PvdA-leden en stemmers zullen denken: "Blijf met je rotpoten van
onze rot-Rob af!"
Ik bevind mij met deze constatering, zo niet
in goed, dan toch in geleerd gezelschap. In de Groene Amsterdammer verwoordde
Rick van der Ploeg het als volgt: "Ken je dat verjaardagsspelletje waarbij
geliefden elkaar op de geur moeten herkennen? Misschien iets voor de
PvdA-fractie. Maar hoe herken je Melkert? Die is geurloos!"
Om te voorkomen dat Melkert gezien wordt als
een tweede Jean-Baptiste Grenouille moet hij dus gaan geuren en om dat te
bereiken moet hij niet nog beter worden, maar juist een beetje slechter. Zoals
iedere parfummaker weet zit er in een goed parfum niet alleen rozenwater, maar
ook wat vocht uit de stinkklier van een of ander beest en zoals iedere
liefhebber van de Indonesische keuken weet, smaakt de nasi dankzij de
trasi.
Bij de VVD weten ze dat. Coryfeeen als Hans
Dijkstal en Erika Terpstra doen zich schaamteloos veel dommer voor dan ze zijn.
Dijkstal verklaart in de VARA-gids dat hij het liefste de hele dag naar Star
Trek zit te kijken, terwijl hij in het echt natuurlijk de hele avond Scrapple
from the apple, of Giant Steps op zijn tenorsax probeert te spelen en
tezelfdertijd de verzamelde werken van Paul Cliteur bestudeert. Erika Terpstra
verklaart dat ze heilig in reincarnatie gelooft, terwijl ze best weet dat er
nooit meer een lichaam te vinden zal zijn waar zij in past. Annemarie Jorritsma
doet zich juist weer veel slimmer voor dan ze is, door luidkeels te verklaren
dat ze best Minister President wil worden. Denk je echt dat ze zo dom is, dat ze
denkt dat iemand dat serieus neemt?
Ad meent alles serieus en dat ruikt niet, of
in ieder geval niet lekker. Beetje een Brilsmurf-luchtje. Hoe komt Ad aan een
aantrekkelijk geurtje?
Hij kan om te beginnen zijn recepten van wat
politiekere - op de eter afgestemde - ingredienten voorzien:
Kerstrecept voor Tineke
Netelenbos:
Voorgerecht:
Huizinga-salade
HaNS Huizinga met bolle kant naar onderen rondom het bord
draperen en mals slaan met een spiegelei; daarna steeds, met een uurtje
vertraging, een halve eetlepel walnotendressing (stukjes walnoot in
frambozenazijn, walnotenolie, zeezout) toevoegen; in het midden een halve appel
zachtjes gesmoord in boter. Flink inpeperen, zet desnoods bussen in.
Hoofdgerecht:
- op veler verzoek - Gegratineerde Modderkruiper
Modderkruiper zachtjes stoven met grof gesneden knoflook, zwarte olijven,
verse (hele) rozemarijnblaadjes, zout, komijn en milde paprikapoeder.
Als de modderkruiper gaar is, afdekken met een mengsel van ei, paneermeel en
witbrood. Een half uur grillen op 200 graden.
Begeleid door zeggekorfslakken-stamppot (zeggekorfslakjes in de schelp smoren
in olijfolie met zeezout, mengen met een eetlepel creme fraiche en vervolgens
door de aardappelpuree stampen)
Versier de tafel met een bosje lathyrus (Pronk-erwt), gedrapeerd in de
Habitat-richtlijn.
Drink er een goed glas witbier bij, bij voorkeur Korenwolf.
Nagerecht:
Betuws Vlaflipje met gevulde Heertjes. (Geeft gegarandeerd een
smeerboel.)
Nieuwjaarsrecept voor de PvdA-fractie:
Twintig kilo kapucijners op een zacht vuur verwarmen,
twintig kilo uien bakken en aan de kapucijners toevoegen. Flink veel knoflook en
chili-poeder toevoegen.
Vier kilo spek uitbakken en - om religieuze gevoelens te
sparen - apart serveren.
Flink dooreten, dan kunnen ze in het nieuwe jaar eens een
poepie laten ruiken.